Konflikty Paluszki z Gniezna przeniosły się na salę sądową
W 1619 roku kobieta była skonfliktowana z wieloma mieszkańcami Gniezna, którzy chcieli się na niej zemścić. Wśród nich był Walenty Albrecht, cyrulik, który podał ją do sądu. Choć nie wiadomo czego spór dotyczył, to mężczyzna przyniósł razu pewnego do sądu kartę ze spisaną relacją kilku osób, które opowiedziały mu o popełnionych przez Dorotę Paluszkę złych uczynkach i podejrzanych zachowaniach. Póki co jednak, nie wniósł oskarżenia o czary.

Mieszkańcy Gniezna oskarżyli Paluszkę o czary!
I tak mieszczanin gnieźnieński Maciej Dubiss był świadkiem kłótni swej siostry z Paluszką i podczas niej usłyszał, jak siostra powiedziała do Doroty: „Toś ty czarownica, tyś szklarza Tomasza poczarowała, że od ciebie śmierć z przyczyny czar twoich musiał mieć”32.

Dubiss także opowiadał, że Wacławowa Gmelowska znalazła u siebie w komorze „czary jakieś”, z którymi poszła do Zakrzewa, do mieszkającej tam guślarki. Zapytana przezGmelowską guślarka, co to może być, odparła, że są to „czary”, którymi Paluszka ją oczarowała. Guślarka dodała, że Paluszka popsuła piwo Szczepankowej. Dubiss słyszał też od Wojciecha Męczygłówki, że nieżyjący już Paweł Wieśniak uskarżał się, że „idzie z tego świata” za przyczyną czarów Doroty. Paluszkę również widziano, gdy „kropiła we czwartkowy dzień, już w zmierzch sam,ostatni godziny, po ulicy”.

Inny mieszkaniec powiedział, że Dorota przyszła do niego podrzucając w ręku kamień i twierdząc, że opat klasztoru jest na mężczyznę zły. Potem kamień rzuciła, stąpnęła na nim mówiąc, by Gnieźnanin poszedł z nim pod urząd, co ma spowodować rozwiązanie sprawy po jego myśli.

Działalnością Paluszki zainteresowali się księża!
Od księdza Łukasza z tumu (kolegiaty gnieźnieńskiej)
cyrulik Walenty Albrecht z kolei usłyszał, że Paluszka powiedziała temuż duchownemu: „Wiem, że ja swoją śmiercią nie umrę, że mnie na proch spalą”. Kolejny ksiądz,Studziński, zwrócił się przy jakiejś okazji do Żniszczyka:„Panie Piotrze, by mi się godzieło, dałbych ją spalić, aledam ci kopę [groszy], poprzy ją, bo mi nikt tego nie uczynił, tylko ona”. Wydaje się, że księdza Studzińskiego dopadła jakaś choroba, za którąobwiniał Paluszkę, a sam, z nieznanych nam powodów, nie chciał jej oficjalnie oskarżyć. Namawiał więc Żniszczyka do wniesienia oskarżenia.

Dorota Paluszka czarowała mieszkańców Gniezna!
Padły też oskarżenia, że Paluszka miała grozić kobietom, że spowoduje, by z ich oziminy nic nie zostało. Sprawy nie ułatwiała Anna, siostra Paluszki, która rozpowiadała o domniemanych czarach siostry. Dorota wedle jej relacji miała dać pewnej niewieście 2 grosze za dostarczenie ścierwa i żaby, potem włożyła to do garnka i spaliła na proszek, którym obsypała szklarza Tomasza, który niedługo potem zmarł.


Kasprowa Mularka i jej mąż użalali się do Żniszczyka, że w czasie choroby ich dziecka znaleźli w domu wielką czarną żabę, którą złapała służąca i zakopała, a na tym miejscu rozpalili ognisko. Zaraz po tym Paluszka zachorowała i przyszła do nich, choć się z nimi gniewała. Było to już po śmierci dziecka. Paluszka poprosiła Mularkę, aby ta dała jej wody i węgla, to odczyni, gdyż „to jeszcze przyrok [urok] ma”. Następnie wyszła z domu, wykopała żabę i uciekła, nie odczyniając przyroku.