Witold Poliński

Urodził się 26 grudnia 1918 r. w Zofiówce w powiecie monieckim. Należał do lokalnych struktur Armii Krajowej – Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, działał w drużynie dowodzonej przez Wincentego Klimowicza ps. „Skrytek, wchodzącej w skład kompanii „Rzepak” Jana Siedleckiego ps. „Pik”, ”Wyrwa”. Został aresztowany 22 lutego 1946 r. przez funkcjonariuszy Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku i 8 marca 1946 r. skazany na karę śmierci przez Wydział ds. Doraźnych Sądu Okręgowego w Białymstoku. Wyrok wykonano 11 marca 1946 r. w więzieniu w Białymstoku.

Szczątki Witolda Polińskiego zostały odnalezione w wyniku prac poszukiwawczych prowadzonych przez IPN w czerwcu 2018 r. na terenie Białegostoku.

Henryk Skałecki ps. „Suchy”

Urodził się 1 maja 1926 r. w Woli Sławińskiej (obecnie w granicach Lublina). Od czerwca 1944 r. pełnił funkcję łącznika na placówce Lipniak w Konopnicy, dowodzonej przez Bolesława Banaszka ps. „Burza”, a następnie Stanisława Chrzanowskiego ps. „Ciemny”, która podlegała oddziałowi kpt. Stanisława Łukasika ps. „Ryś” ze Zgrupowania Armii Krajowej - Delegatury Sił Zbrojnych – Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość mjra Hieronima Dekutowskiego ps. „Zapora”. W lipcu 1945 r. zranił nożem żołnierza „ludowego” Wojska Polskiego, który atakował bagnetem zebranych przed sklepem ludzi. Został aresztowany w grudniu 1945 r. i wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Lublinie z 2 maja 1946 r. skazany na karę 3 lat pozbawienia wolności. Był więziony na Zamku w Lublinie, a od lipca 1946 r. w Raciborzu, gdzie zmarł 23 marca 1947 r. podczas odbywania kary.

Szczątki Henryka Skałeckiego zostały odnalezione w wyniku prac poszukiwawczych prowadzonych przez IPN w czerwcu 2021 r. na cmentarzu parafialnym Jeruzalem w Raciborzu.

Henryk Szwejcer

Urodził się 22 marca 1886 r. w Sosnowcu. Z zawodu był bankierem i przemysłowcem. Brał udział w powstaniach śląskich oraz obronie Warszawy we wrześniu 1939 r. W czasie okupacji niemieckiej należał do Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej posługując się pseudonimem „Słowikowski”. Po zakończeniu działań wojennych objął funkcję dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Węglowego w Wałbrzychu. 3 grudnia 1948 r. został aresztowany wraz ze swoimi współpracownikami: Władysławem Czarneckim i Heinrichem Gerlichem, przez funkcjonariuszy Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu, pod zarzutem przygotowywania spisku oraz sabotażu gospodarczego. W trakcie śledztwa został poddany torturom, którymi wymuszono przyznanie się do winy. Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu wyrokiem z 28 maja 1949 r. skazał Szwejcera na karę śmierci, którą wykonano przez rozstrzelanie 14 lipca 1949 r. w Więzieniu nr 1 we Wrocławiu przy ul. Kleczkowskiej.

Szczątki Henryka Szwejcera zostały odnalezione w wyniku prac poszukiwawczych prowadzonych przez IPN w kwietniu 2012 r. na terenie cmentarza Osobowickiego we Wrocławiu.

Eugeniusz Tomasik ps. „Kruk”

Urodził się w Szczyrku w 1927 r. Był żołnierzem Zgrupowania Oddziałów Leśnych VII. Okręgu Wojskowego Narodowych Sił Zbrojnych kpt. Henryka Flamego „Bartka”. Służył w Samodzielnym Oddziale Leśnym im. „Szarego” dowodzonym przez Antoniego Bieguna ps. „Sztubak”. Został zamordowany we wrześniu 1946 r. pod Malerzowicami Wielkimi w dawnym majątku Scharfenberg przez funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa w ramach operacji o kryptonimie „Lawina”.

Szczątki Eugeniusza Tomasika zostały odnalezione w wyniku prac poszukiwawczych prowadzonych przez IPN w październiku 2012 r. w pobliżu Malerzowic Wielkich na Opolszczyźnie.