Miłość i dowód osobisty ratują wolność herszta cygańskiego taboru

Kto raz poczuł na sobie spojrzenie Józefa Szeterloka, ten nie zapomni tego do śmierci, mówili świadkowie na jego procesie. Ale oskarżony ma powód, żeby tak na nich patrzeć.

80 lat temu proces odwoławczy w Katowicach herszta cygańskiej szajki, oskarżonego o morderstwo listonosza, policjanta i gajowego, wywołuje wielką konsternację. Rzekomy bandyta, łotr spod ciemnej gwiazdy, zbój z taboru, okazuje się całkowicie niewinny. Skazany wcześniej na trzy dożywocia Józef Szeterlok wychodzi z sądu wolny. A wszystko dzięki jednemu świadkowi i jednemu dokumentowi. To dowód tożsamości numer 589.

Rok wcześniej sąd nie ma wątpliwości, że na listonosza, który wiózł z Pszczyny do Miedźnej na rowerze około 8 tys. zł w bilonie, 1 września 1934 roku napada cygańska banda. Zaraz po zabójstwie starsza kobieta zobaczyław lesie niedaleko miejsca zbrodni kilku „czarnych”. W tym czasie w Puszczy Pszczyńskiej koczują jednak trzy tabory. O jakich ludzi chodzi? Policja rozpuszcza wici i zgłasza się ktoś z taboru w Suszcu. Wskazuje na rodzinę Burjańskich, która zatrzymała się właśnie w okolicach Pszczyny. Potem okaże się, że te dwa klany od dawna prowadzą między sobą wojny.