Ogłosił się awatarem, bóstwem, które zstępuje na ziemię w celu przywrócenia ładu

Meher Baba urodził się w Pune, w Indiach pod imieniem Merwan Sheriar Irani. Był drugim synem Sheriara Mundegara Irani, perskiego zaratusztrianina, który był wędrownym sufickim derwiszem zanim osiedlił się w Pune. Jego matką była młoda żona Sheriara, Shireen Sheriar Irani, która nazwała Merwana jej najpiękniejszym dzieckiem.

Jego koledzy ze szkoły nadali charyzmatycznemu i czasem psotnemu Merwanowi przezwisko "Elektryczność". Jako chłopiec założył Klub kosmopolitański ze swymi najlepszymi kolegami - klub, którego celem było zdobywanie informacji odnośnie bieżących wydarzeń na świecie i dawanie pieniędzy na cele charytatywne; pieniądze te były często zbierane przez chłopców na zakładach podczas wyścigów konnych.

Merwan śpiewał i tworzył poezję, potrafił także grać na kilku instrumentach. Biegle znał sześć języków, uwielbiał perską poezję Hafeza (Hafiza), ale też Shakespeare'a i Shelleya. Znany był ze swojej uniwersalnej wiedzy, zarówno w dziedzinie handlu jak i sztuki. Twierdził, że wszystkie główne religie są różnymi paciorkami na tej samej nici, cytując teksty tych tradycji.

16-letni Meher
(fot. Wikimedia Commons)

We wczesnej młodości nie wykazywał zainteresowania duchowością, nie miał żadnych mistycznych przeżyć, bardziej się interesował sportem, szczególnie krykietem.

Jednak w wieku 19 lat, gdy wracał rowerem z Deccan College w Pune, został przywołany przez starą muzułmankę - mistrzynię duchową o imieniu Hazrat Babadżan. Gdy podszedł, pocałowała go w czoło.

Meher Baba wyjaśnił, że Hazrat Babadżan była "mistrzem doskonałym", a pocałunek obudził jego duchowe siły tak, by osiągnął stan urzeczywistnienia Boga.

Wkrótce, przez dziewięć miesięcy pozostawał bez jedzenia i picia.

Po okresie wspólnych medytacji, Babadźan doradziła mu poszukiwania innego mistrza duchowego. Spotkał się z Śirdi Sai Babą i Upasani Maharadżem, którzy, według jego słów, pomogli mu zintegrować jego przeżycia duchowe z otaczającym go światem, umożliwiając mu funkcjonowanie w świecie bez zmniejszania przeżycia urzeczywistnienia Boga.

Merwan żył przez siedem lat w Sakori z Upasani Maharadżem, a potem zaczął przyciągać własnych uczniów i zwolenników. Nadali mu tytuł "Meher Baba" co oznacza "Miłosierny Czcigodny Ojciec".

Meher Baba "rozmawiał" wskazując litery na tabliczce
(fot. Wikimedia Commons)

W 1922, Meher Baba i jego zwolennicy założyli "Manzil-e-Mim" (Dom Mistrza) w Bombaju. Baba oczekiwał ścisłej dyscypliny i posłuszeństwa ze strony swych uczniów i spędził ten okres medytując i poszcząc.

Po roku, Baba i jego uczniowie przenieśli się na obszar kilka mil od Ahmadnagaru, który nazwał Meherabad (kwitnący Meher). W 1924, Meher Baba założył szkołę w Meherabadzie, którą nazwał "Prem Aśram" ("prem" znaczy "miłość"). Szkoła była wolna i otwarta dla wszystkich kast. Do szkoły tej chodzili uczniowie różnych wyznań z Indii i Iranu.

Od 10 lipca 1925 aż do swojej śmierci w 1969, Meher Baba zachowywał ciszę.

Początkowo komunikował się używając tabliczki z alfabetem, a później przy pomocy gestów, które interpretowała jego mandali, zwłaszcza Eruch Jessawala.

Meher Baba wyjaśniał, że jego zachowywanie ciszy nie było ślubem milczenia, lecz było podejmowane w związku z jego pracą duchową.

W latach 30. XX wieku Meher Baba rozpoczął okres długich podróży po świecie, kilkakrotnie okrążając Ziemię. Często przyjeżdżał do Europy i Stanów Zjednoczonych. W tym okresie przyjął swych pierwszych uczniów z Zachodu.

Podczas jego pierwszej podróży do Anglii w 1931 był pasażerem SS Rajputana - tego samego statku, na którym płynął Mahatma Gandhi.

Meher Baba i Gandhi trzy razy się spotkali na pokładzie. Na Zachodzie Meher Baba spotykał się ze znanymi ludźmi, takimi jak gwiazdy Hollywood: Gary Cooper, Tallulah Bankhead czy Gabriel Pascal. 1 czerwca 1932 Mary Pickford i Douglas Fairbanks zorganizowali przyjęcie dla Baba w Pickfair, gdzie ogłosił swe przesłanie.

W 1934, po ogłoszeniu w Hollywood Bowl, że przerwie swe postanowienie zachowywania milczenia, Baba nagle zmienił plany i bez wyjaśnienia, co nie spodobało się niektórym osobistościom, popłynął do Honkongu na Empress of Canada. Nie wrócił do USA aż do lat 50. Wrócił jednak do Anglii w 1936 podczas jednej ze swoich podróży po świecie.

W późnych latach 30. XX wieku Meher Baba zaprosił grupę kobiet z Zachodu do Indii, gdzie zorganizował serię wycieczek, które zaczęły być znane jako "Blue Bus Tours" ("wycieczki w niebieskich autobusach"). Wycieczki te opisywano później w prasie jako skandale.

Meher Baba jest autorem powiedzenia "Don't worry, be happy", które stało się inspiracją dla powstania największego przeboju Bobby'ego McFerrina
(fot. Wikimedia Commons)

Podczas zebrań jego mandali i zwolenników, Meher Baba wygłaszał wykłady na różnorodne tematy duchowe. Między rokiem 1938, a 1943 na prośbę księżniczki Noriny Matchabelli (współzałożycielki perfum Prince Matchabelli Perfume i bliskiej zwolenniczki) Meher Baba podyktował serię wykładów na swojej tabliczce z alfabetem dla jej publikacji "Meher Baba Journal" w Nowym Jorku.

Te dyskursy poruszają temat wielu aspektów życia duchowego i dostarczają praktycznych i prostych wskazówek dla aspiranta. W tych latach, przynajmniej jeden z tych dyskursów pojawiał się w miesięcznym wydaniu Meher Baba Journal. C.D. Deshmukh, bliski uczeń Meher Baba, kompilował i edytował dyktando, a Baba osobiście zatwierdzał każdy dyskurs, podpisując spis treści dla każdego wydania dziennika.

W latach 1939-1954, pięciotomowa kompilacja pt. "Discourses of Meher Baba" została kilkakrotnie wydrukowana. W 1967, dwa lata przed odejściem, Meher Baba osobiście nadzorował redakcję i publikację nowej trzytomowej wersji Discourses, znanej jako szósta edycja, która jest dostępna online.

Szeroko dostępne siódme wydanie Discourses, po raz pierwszy opublikowane przez Sheriar Press w 1987 (po śmierci Baba), zawiera liczne zmiany redakcyjne nieautoryzowane przez Meher Baba, choć znaczenie dyskursów zostało zmienione tylko w niewielkim stopniu.

Po dwóch wypadkach samochodowych, jednym w USA w 1952, a drugim w Indiach w 1956, Meher Baba zaczął mieć duże problemy z chodzeniem.

W 1962 wielu zachodnich zwolenników zostało zaproszonych, aby spotkać jego indyjską mandali - w serii spotkań zwanych The East-West Gathering. W 1966, Baba wypowiedział się na temat duchowego problemu nadmiernego brania narkotyków na Zachodzie, dyskredytując rzekome korzyści duchowe płynące z używania substancji psychoaktywnych.

Po roku poruszania się na wózku inwalidzkim, Meher Baba zmarł 31 stycznia 1969. Świątynia w miejscu jego grobowca w Meherabad (Maharashtra, Indie) jest odtąd miejscem pielgrzymek sympatyków z różnych krajów.