W latach 20. na Litwie Kowieńskiej nie brakowało zawirowań politycznych. W wyniku serii skandali korupcyjnych chadecy stracili władzę po wyborach w maju 1926 r.
Wtedy rząd utworzyła koalicja ludowców i socjaldemokratów. Na prezydenta wybrano Kazysa Griniusa. Centrolewica przyjęła kurs liberalny - zniosła stan wojenny, uwolniła więźniów politycznych i przywróciła wszelkie demokratyczne swobody. Co więcej, doprowadziła także do podpisania paktu o nieagresji z Sowietami. Jednocześnie coraz wyżej podnosili głowę miejscowi komuniści, od zawsze uważani przez prawicę za największe, po Polakach, zagrożenie. Niezadowolenie z powodu bolszewizacji rosło zarówno wśród nacjonalistów, jak w konserwatywnych kołach wojskowych. W tych środowiskach zawiązano spisek antyrządowy, na którego czele stanął Antanas Smetona - ojciec litewskiej niepodległości, przebywający oficjalnie na politycznej emeryturze.
W nocy 17 grudnia 1926 r. zbuntowani wojskowi opanowali Kowno. Pułkownik Povilas Plechavičius obwołał się dyktatorem Litwy - by stworzyć wrażenie, że przewrót był jedynie inicjatywą armii - po czym po kilku godzinach przekazał władzę „zbawcy narodu” Smetonie, którego obwołano nowym prezydentem. Tak zdobytej władzy litewski dyktator nie oddał aż do 1940 r.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
