Odludne i zakazane miejsca w Bieszczadach. Wstęp wzbroniony

Wsie leżące w dolinie górnego Sanu lokowane były już w końcu XVI wieku (m.in. Sianki i Beniowa). Nie przetrwały okresu powojennego i zmian politycznych. Dzisiaj docierając np. do Sianek trudno uwierzyć, że w okresie międzywojennym był to tętniący życiem kurort z hotelami, pensjonatami, domami letniskowymi, ośrodkiem narciarskim, kortami tenisowymi, itd. Podobno gościł tu m.in. Józef Piłsudski. Sianki rozwinęły się na początku XX wieku. Rozwojowym impulsem było rozpoczęcie w latach 70. XIX wieku budowy linii kolejowej z Przemyśla do Użogrodu przez Przełęcz Użocką. W Siankach powstała później stacja kolejowa. W latach 30. XX wieku w Siankach mieszkało około 1500 osób. A do tego trzeba doliczyć jeszcze turystów. Dodajmy, że istnieją Sianki po stronie ukraińskiej. Współczesną zabudowę widać ze szlaku prowadzącego do umownych źródeł Sanu.

Powojenny los wielu bieszczadzkich wsi był podobny. Z Beniowej wszystkich mieszkańców wysiedlono w 1946 r. Z Sianek w 1946-1947. Wsie splądrowano i spalono. To, co zostało z roku na rok niszczało. Ten rejon długo po wojnie nie był dostępny dla zwykłego śmiertelnika, bo polowali i wypoczywali tu komunistyczni dostojnicy i ich goście. Oczywiście byli odważni turyści, którzy nielegalnie przedostawali się do bieszczadzkiego worka, licząc że nie spotkają pograniczników.

Większość przewodników turystycznych podaje, że ścieżka przyrodniczo-historyczna do Sianek prowadzi do najdalej wysuniętego południowego zakątka Polski. Najdalej położonym południowym punktem Polski jest niedaleki szczyt Opołonek (1028 m). Niestety, od strony polskiej nie można się legalnie do niego dostać.

Zapraszamy do obejrzenia współczesnych zdjęć ze szlaku do źródeł Sanu oraz przedwojennych zdjęć Sianek, Beniowej i okolicy. Wszystkie zdjęcia są opisane.