Świąteczne bombki z dawnych lat. Tak wyglądała choinka w czasach PRL-u

Święta Bożego Narodzenia to nie tylko prezenty. To także przygotowania, a ubieranie choinki należało i należy do najmilszych obowiązków.

Wyciąganie kolorowych bombek, sprawdzanie choinkowych lampek, zakup nowych ozdób świątecznych, wreszcie moment, na który wszyscy, a zwłaszcza dzieci, czekają: ustawienie choinki!

Kiedyś ozdoby choinkowe były robione własnoręcznie, zarówno przez dzieci, jak i przez babcie. Zapracowani rodzice byli zajęci bieganiem po sklepach i staniem w kolejkach - niełatwo było skompletować świąteczne menu, ale to temat na inną opowieść...

Długie, kolorowe łańcuchy, pracowicie lepione z kolorowego papieru, słomkowe dzieła sztuki, precyzyjnie tworzone przez tych obdarzonych większym talentem plastycznym, zabawki i ozdoby z bibuły, bielutkie aniołki i gwiazdki robione na szydełku, pieczone w domu pierniki, cukierki ze sklepu, a także najzwyklejsze jabłka - to musiało się znaleźć na choince.

Dzisiejsze dzieci takich świątecznych ozdób nie znają, bo i skąd. Zanim pojawiła się moda na bożonarodzeniowe choinki z dokładnie przemyślaną kolorystyką, można rzec: tematyczne albo w wybranym kolorze, ubieranie choinki 30-40 lat temu wyglądało nieco inaczej.

W tamtych czasach królowały ozdoby ze szkła. Ręcznie zdobione bombki, czy jak mówimy w Krakowie i w Małopolsce: BAŃKI, były pieczołowicie rozpakowywane z pudeł i papieru, wycierane z kurzu i dopiero wtedy umieszczane na choince. W wielu domach określone bańki miały swoje stałe, określone tradycją miejsca na drzewku.

Bombki miały najróżniejsze kształty. Poza najpopularniejszym - fantazyjnie ozdobionej kuli - oko cieszyły niezapomniane:

• sople,
• szyszki,
• aniołki,
• muchomorki,
• mikołajki,
• reflektorki,
• łabędzie,
• pajacyki,
• bałwanki.

Charakterystyczne były wąskie i długie, kolorowe cukierki - zupełnie niejadalne, no chyba że ktoś był zdesperowany. Bardzo twarda masa była zapakowana w kolorowy, lśniący papier.

A światełka? Jeszcze w latach 70. częstym widokiem były świeczki, mocowane na klipsy. Wosk kapał na specjalnie wyprofilowaną podstawkę klipsa, ale trzeba było uważać na przeciągi - żeby nie zajęły się ogniem włosy anielskie i cała choinka...

Nieco później świeczki zostały zastąpione przez instalację elektryczną. Łapka w górę, kto pamięta, jak trudno to się rozplątywało! A jeśli któraś żaróweczka w lampce się przepaliła, nie świeciła cała iluminacja.

Szczyt choinki obowiązkowo ozdabiał bardziej lub mniej wymyślny szklany wydłużony szpic. Szklane szpice, zakładane na samą górę choinki, często zastępowały srebrne gwiazdy z folii i papieru.

Na koniec choinkę ubierano włosami anielskimi.

Dziś z sentymentem spoglądamy na stare fotografie i szukamy na strychach oraz w piwnicach ozdób świątecznych, które przywołują wspomnienia minionych świąt. Radość z ubierania choinki to kwintesencja szczęśliwego dzieciństwa.

Jeśli trzymasz w kartonach, na strychu lub w piwnicy stare bombki i ozdoby choinkowe? Przypadkiem ich nie wyrzucaj! Moda na nie wraca. Bombki z PRL przeżywają prawdziwy renesans. Bombki z PRL-u są poszukiwane przez amatorów i kolekcjonerów. Drogo sobie kosztują, a niektóre są warte fortunę.

Za co można dostać mandat w zimie?