Anschluss Austrii. Jak wyglądał jeden z pierwszych kroków Hitlera do rozpoczęcia wojny?

Adolf Hitler, kiedy tylko objął autorytarne rządy w Niemczech, starał się włączyć Austrię w granice Rzeszy. Nie udało mu się to w 1934 roku, jednak dokonano puczu. Austriaccy naziści zamordowali wtedy kanclerza tego kraju - Engelberta Dollfussa. Już pierwsza próba Anschlussu nie była zgodna z prawem. Zakazywał tego traktat wersalski, a także traktat pokojowy z Austrią.

W 1938 roku mieszkańcy Europy dopiero zaczęli myśleć nad konsekwencjami tego, że Adolf Hitler przejął władze w Niemczech i wprowadził rządy autorytarne. Tymczasem przywódca rozkazał przejąć kraj, w którym przyszedł na świat. Na samym początku, prezydent Austrii Wilhelm Miklas wraz ze swoim rządem stawiali opór.

Kanclerz Austrii Kurt Schuschinigg 13 marca 1938 roku postanowił przeprowadzić referendum. Mimo że się ono odbyło, to nie było potrzeby jego organizowania, bo dobę wcześniej do Austrii wkroczył Wermacht. Realizowali oni plan o kryptonimie „Otto”. Właśnie 12 marca 1938 do kraju przybył też Adolf Hitler. Zażądał, aby nowym kanclerzem został nazista Arthur Seyss-Inquart. Miklas już 13 marca, a więc następnego dnia, przekazał mu swoje obowiązki. Wtedy to naziści mieli prostą drogę do włączenia Austrii do Trzeciej Rzeszy. Nazwano Austrię Marchią Wschodnią, czyli Ostmark. Naziści do Anschlussu byli dobrze przygotowani pod względem wojskowym. Do zajęcia kraju gotowych było aż 105 tys. żołnierzy Wermachtu i 40 tys. SS-manów.

Arthur Seyss-Inquart urodził się w 1892 roku w Stannem na Morawach. Pochodził z rodziny Seyssów. Charakterystyczny drugi człon nazwiska, rodzina późniejszego zbrodniarza dodała w 1907 roku, kiedy to przybyła do Austrii. Człon Inquart pochodził od stryja rodziny Heinricha Rittera von Inquarta.

Od dziecka Arthur wykazywał się sporą inteligencją. Wybrał kształcenie prawnicze. Został nim po zakończeniu I wojny światowej, gdzie walczył w armii austriackiej. Był strzelcem w Tyrolu. Walczył w Rosji, Włoszech i Rumunii. Wielokrotnie odnosił rany. W 1917 roku ukończył studia, a praktykę prawniczą rozpoczął w 1921 roku. Był uznanym prawnikiem i już w 1933 roku powołano go do rządu kanclerza Engelberta Dollfussa. Następnie został radcą stanu jego następcy Kurta von Schuschnigga. Seyss-Inquart był bardzo lubiany przez Adolfa Hitlera, który domagał się tego, aby Arthur został ministrem spraw wewnętrznych Austrii.

Von Schuschnigg nie spełnił tego żądania, tylko ogłosił plebiscyt na ziemiach Austrii. Hitler, wkraczając do państwa, zmusił kanclerza oraz cały rząd do dymisji. Arthur Seyss-Inquart do nazistów wstąpił dopiero w maju 1938 roku. W 1939 roku był ministrem rządu bez teki NSDAP oraz Gruppenführerem SS.

Po wybuchu wojny, Arthur Seyss-Inquart był zastępcą Hansa Franka w Generalnym Gubernatorstwie. Następnie został Komisarzem Rzeszy w Holandii, gdzie był odpowiedzialny za śmierć ponad 800 osób. Został ujęty przez aliantów po zakończeniu wojny i postawiony przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze.

Dostał miejsce w drugim rzędzie, czwarte od końca (miejsca były rozdzielane według wagi zarzutów). Podczas przygotowań do procesu, wojskowy lekarz i psycholog Mark Gustave Gilbert zrobił oskarżonym m.in. badanie na inteligencję. Arthur Seyss-Inquart miał drugi najwyższy wynik – 141. Seyss-Inquart nie przyznał się do winy, tak samo, jak każdy z oskarżonych. Został uznany za winnego i 1 października 1946 skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano w nocy z 15 na 16 października 1946 w hali sportowej Pałacu Sprawiedliwości w Norymberdze. Seyss-Inquart został stracony jako ostatni z nazistów. Przed śmiercią powiedział:

„Mam nadzieję, że ta egzekucja to ostatnia tragedia podczas drugiej wojny światowej i że nauką płynącą z wojny będzie pokój i zrozumienie, które powinny istnieć wśród ludzi. Wierzę w Niemcy”. Ciała wszystkich oskarżonych zostały sfotografowane, a potem spalone i rozsypane.

Po Anschlussie Austrii Czechosłowacja stała się zagrożona. W październiku kraj został zajęty. Osadzono tam protektora. Był nim Wilhelm Frick, minister spraw wewnętrznych III Rzeszy. Po zajęciu Czechosłowacji Hitler był przekonany do tego, aby zaatakować Polskę, a następnie ruszyć na ZSRR.

Źródło: Dziennik Norymberski, autorstwa Mark Gustave Gilbert

dś