Mimo to w 1877 roku ukończył studia, a o tym, że zostanie dermatologiem zdecydowała sytuacja na rynku pracy. Początkowo chciał być internistą, ale z powodu braku etatu na tym stanowisku przyjął posadę asystenta w nowo otwartej Klinice Dermatologii i Wenerologii we Wrocławiu. Już dwa lata po rozpoczęciu pracy w klinice odniósł międzynarodowy sukces - odkrył bakterię powodującą rzeżączkę.
Ten mikroorganizm znany jest dziś na całym świecie jako "Neisseria gonorrhoeae". Nie bez powodu fakt ten nazwano milowym krokiem w historii bakteriologii. Od średniowiecza rzeżączka była jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób wenerycznych. Odkrycie wywołującej ją bakterii umożliwiło rozpoczęcie prac nad lekarstwem na tę przypadłość. Neisser przyczynił się także do odkrycia bakterii powodującej trąd. W uznaniu swoich zasług w wieku 27 lat został kierownikiem wrocławskiej kliniki. Stanowisko to piastował aż do śmierci w 1916 roku. W ciągu wielu lat swojej pracy wykształcił ponad 200 młodych lekarzy, wśród których wielu zostało później kierownikami europejskich katedr dermatologii. Słynął jako doskonały pedagog i oddany swojej pracy naukowiec. Dwukrotnie podróżował na Jawę, aby badać bakterie kiły pasożytujące na małpach. Znalezienie leku na kiłę stało się prawdziwym wyzwaniem dla Neissera.
Z tego powodu wywołał także jeden z pierwszych medycznych skandali w Niemczech. Wstrzyknął czterem kobietom próbną szczepionkę, po której zachorowały one na kiłę. Wobec naukowca wszczęto postępowanie dyscyplinarne, które zakończyło się karą wysokiej grzywny. Mającego świadomość, jak zakaźne są choroby weneryczne, Neisser opowiadał się za zwię- kszeniem działań profilaktycznych. Popierał akcje uświadamiające społeczeństwo w zagrożeniach oraz okresowe badania prostytutek. Jego kariera akademicka oraz społeczne zaangażowanie zostały uwieńczone nadaniem mu pierwszego w Niemczech tytułu profesora zwyczajnego w zakresie dermatologii i wenerologii. Zarówno on sam, jak i jego klinika cieszyły się także międzynarodową sławą.
Gdy w latach 50. XX wieku ujawniono dokumenty dotyczące Nagrody Nobla, okazało się, że Albert Neisser miał na nią szansę aż 22 razy. Wspólnie z żoną Toni założyli w swojej willi przy dzisiejszej ulicy Różyckiego jeden z najważniejszych na Śląsku salonów artystycznych. Bywali u nich znani malarze, literaci i muzycy. Wspaniałe secesyjne wnętrza zdobiła kolekcja dzieł śląskich artystów i rzemieślników oraz sztuki Dalekiego Wschodu. Małżeństwo Neisserów nie doczekało się dzieci, dlatego na mocy testamentu cała willa i jej wyposażenie zostało zapisane miastu z przeznaczeniem na muzeum, które istniało do 1934 roku.
Maciej Łagiewski
GAZETA WROCŁAWSKA
