Zamieszkiwali je kapłani, arystokracja i żołnierze
Machu Picchu położone jest 112 km od Cuzco. Jest usytuowane na wysokości 2090-2400 m n.p.m. na przełęczy między Huayna Picchu i Machu Picchu w Andach Peruwiańskich. Z trzech stron otacza je rzeka - Urubamba, a z czwartej osłania góra Huayana Picchu. Trudne położenie sprawiło, że hiszpańscy kolonizatorzy nigdy nie zdobyli Machu Picchu. Sama nazwa miasta wzięła się z połączenia słów: machu, czyli stary i pico - szczyt.
Miasto zbudowano w II połowie XV wieku. Pełniło funkcję głównego centrum ceremonialnego, gospodarczego i obronnego. Zamieszkiwali je kapłani, przedstawiciele arystokracji, żołnierze i opiekunowie świątyń. Składało się z dwóch części: górna złożona była ze Świątyni Słońca, Grobowca Królewskiego, Pałacu Królewskiego i tzw. Intihuata (największa świętość Inków). W dolnej części mieściły się warsztaty produkcyjne. Na stromych zboczach znajdowały się tarasy uprawne. Inkowie opuścili miasto w połowie XVI stulecia. Do tej pory nie wiadomo dlaczego.
Odkrycie Machu Picchu jest przypisywane profesorowi Yale University, Hiramowi Binghamowi. Trafił tam razem z przewodnikiem Melchorem Arteaga, który posługiwał się językiem keczua. Uczony prowadził tu wykopaliska archeologiczne, a były one kontynuowane przez peruwiańskich archeologów. Pozwoliły one na odkrycie mumii, srebrnych posążków, złotych spinek i naczyń ceramicznych. Bingham przywiózł do Stanów Zjednoczonych około 400 zabytkowych przedmiotów, które trafiły na Yale University.
Jeden z siedmiu cudów świata
Ruiny miasta utożsamiano z Vilcabambą, ostatnią stolicą Inków. Jednak ta teoria nigdy nie była potwierdzona. Miasto zbudowano z jasnego granitu. Rzeźba terenu została maksymalnie wykorzystana, ponieważ mury połączono z istniejącymi skałami. Obecnie w niższej części miasta znajdują się pozostałości dzielnic mieszkalnych. Wyższa część to zabudowa centrum kulturowego. Stąd można przejść do położonego najwyżej obserwatorium astronomicznego. Najbardziej widocznym elementem architektury są schody składające się z 1020 stopni. W centralnym punkcie miasta znajdował się obelisk Intihuatana. Był to rodzaj zegara słonecznego, który służył do wyznaczania dat zrównania dnia z nocą czy zakończenia roku.
Badania archeologiczne ujawniły, że znaczącą większość osób pochowanych w Machu Picchu stanowią kobiety. Na tej podstawie można było stwierdzić, że miasto było sanktuarium Dziewic Słońca. Obok szczątków ludzkich znaleziono także szczątki wymarłych zwierząt, które prawdopodobnie składano w ofierze.
Do dziś nikt nie wie, czym naprawdę było Machu Picchu. Wciąż poszukuje się odpowiedzi na pytania: kto tam mieszkał i dlaczego opuścił miasto. Tajemnica pozostaje nieodkryta. W 1983 roku Machu Picchu zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 7 lipca 2007 roku obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 3.0. Niemcy
