W górniczym Wałbrzychu uroczystości barbórkowe 1981 roku miały mieć niespotykany dotychczas i szczególnie uroczysty charakter. Zadbali o to członkowie działającego wówczas jeszcze legalnie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Już w 1980 roku pilnowali, by w trakcie wałbrzyskich obchodów Dnia Górnika, który był wówczas jednym z najważniejszych świąt w kalendarzu miasta i regionu, zaakcentować jak wielkie znaczenie ma dla większości górników Wałbrzysko-Noworudzkiego Zagłębia Węglowego ich patronka - święta Barbara.
Poświęconych zostało wówczas dwanaście figur patronki górników, które zostały wykonane przez pracowników Dolnośląskiego Przedsiębiorstwa Urządzeń Górniczych Przemysłu Węglowego w Wałbrzychu. Następnie figury przekazano delegacjom miejscowych kopalń: „Thorez”, „Wałbrzych”, „Victoria” i „Nowa Ruda”, a także Górniczego Przedsiębiorstwa Transportowego „Transgór” w Wałbrzychu, Kamieniołomów Drogowych w Sobótce i Kopalni Węgla Brunatnego „Turoszów”. Tam odbyły się uroczystości związane z ich poświęceniem i umieszczeniem w specjalnie zbudowanych kapliczkach.
W Kościele też obowiązuje droga służbowa
Przed obchodami Dnia Górnika w 1981 roku, członkowie wałbrzyskich struktur NSZZ „Solidarność” uznali, że tym razem górniczemu świętu w regionie trzeba nadać jeszcze większą rangę. Tak zrodził się pomysł zaproszenia do Wałbrzycha prymasa Polski arcybiskupa Józefa Glempa i poproszenia o poświęcenie sztandarów związkowych. Posiadały je już wówczas niemal wszystkie największe zakłady pracy z regionu wałbrzyskiego.