Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata. Stolarczykowie z Dąbrowicy i ich piękna historia

Franciszek i Apolonia Stolarczykowie mieszkali we wsi Dąbrowica, w czasach II wojny światowej był to powiat włoszczowski, obecnie gmina Słupia w powiecie jędrzejowskim.

Byli rolnikami, wychowywali czworo dzieci. Wiosną 1941 roku udzielili schronienia pochodzącej z Krakowa rodzinie Pankowskich. Czesław Pankowski był Polakiem, natomiast jego żona Róża i jej syn z pierwszego małżeństwa - Józef Żarnowski - byli pochodzenia żydowskiego. Mieli jeszcze dwie kilkuletnie córki - Marię i Irenę. Stolarczykowie przyjęli ich do siebie, oddając im jedną z dwóch izb. Przez rok mieszkała z nimi również siostra Róży - Maria Krieger, która następnie przeniosła się do Krakowa, gdzie przetrwała wojnę ukrywana przez polską rodzinę. Apolonia i Róża wspólnie piekły chleb, Witold pomagał Marysi w nauce i przygotowywał Irenę do pierwszej komunii.

Pankowscy nie płacili za gościnę, odwdzięczali się mąką, mięsem i tytoniem, którymi handlował Czesław.

Czesław i Józef wstąpili do Armii Krajowej. Ludzie we wsi wiedzieli, że u Stolarczyków mieszka rodzina pochodzenia żydowskiego, ale „(…) nie było zdrajców, żeby sprzedał to wszystko, wydał” - zapewnia ksiądz Witold Stolarczyk w wywiadzie-„(…) bo jak by nas sprzedał, to by była śmierć nad wszystkimi ”.

Czesław zginął aresztowany przez NKWD pod Krakowem, a Józef w niejasnych okolicznościach w Wojsku Polskim.

Róża Pankowska, z córkami pozostały w Polsce. Kontakt między Stolarczykami a ukrywaną rodziną urwał się po wojnie, ale został odnowiony po 50 latach. Irena Pankowska, dołożyła wszelkich starań, aby w 1995 roku Apolonia, Franciszek i Witold zostali uhonorowani tytułem „Sprawiedliwych wśród Narodów Świata”.