Podczas działań II wojny światowej kościół zniszczył pożar i bezpośredni ostrzał artyleryjski Armii Czerwonej.

Całkowicie strawione zostały dachy, więźba, hełmy wieżyczek narożnych, pary wieżyczek dachu nawy głównej i drewniana konstrukcja wnętrza wieży. Zawaliła się także około połowa sklepień, powstały liczne wyrwy i spękania w przęsłach.

Już jesienią 1945 roku przystąpiono do prac zabezpieczających zabytek.

Główne prace remontowe przeprowadzono w okresie 1946–1950, sklepienia pokryto cienką warstwą betonu, wzmocniono część filarów, przykryto narożne wieżyczki płaskimi dachami, odbudowano szczyty południowe