"Wielka Stopa" opisywany jest jako potężna (do 3 metrów wysokości), dwunożna, człekopodobna istota bez ogona, pokryta gęstym i krótkim futrem, którego kolor może być zmienny od czerni do rudego brązu. Ma głowę podobną do głowy goryla, z niskim czołem i dużymi oczami.
Być może prowadzi nocny tryb życia (najczęściej go spotykano w nocy). Rzekomo wydaje jakieś głosy i wydziela silny, nieprzyjemny zapach. Najprawdopodobniej jest wszystkożerny. Zamieszkuje bardzo słabo zaludnione lasy górskie, a najwięcej świadków spotkało go od 1958 w górach północnej Kalifornii.
Informacje o istnieniu wielkiej człekokształtnej istoty pochodzą także z Ameryki Południowej i Azji (Yeti), jednak przyjmuje się, że chodzi o inny gatunek podgatunek. Najbardziej pewnym dowodem na istnienie takich zwierząt jest zdjęcie rzekomo przedstawiające wielką bezogoniastą małpę, podobną do pitekantropa, którą w 1920 zastrzelił w Wenezueli François de Loys (tzw. małpa de Loysa).
Autentyczność tego zdjęcia jest jednak kwestionowana; nie tylko sceptycy, ale i niektórzy kryptozoolodzy twierdzą, że zdjęcie przedstawia w istocie czepiaka upozowanego tak, by nie było widać ogona.
Już pierwsi biali osadnicy w Ameryce Północnej słyszeli od Indian opowieści o "leśnym człowieku", kradnącym im zapasy. Znane są indiańskie rzeźby kamienne i drewniane maski, przedstawiające głowy, podobne do małpich. Jedno z plemion wybrało "Wielką Stopę" jako zwierzę totemiczne. Jednak fakt, że "Wielka Stopa" istniała w mitologii nie oznacza, że istniała naprawdę.
W 1811 w Górach Skalistych zauważono ślady "Wielkiej Stopy" odbite w śniegu. W 1893 Theodore Roosevelt opublikował zasłyszaną historię o "tajemniczej leśnej istocie". W 1924 kilku górników twierdziło, że zostali zaatakowani przez grupę "wielkich małp". Później, w latach 40. i 50. także kilkunastu świadków stwierdziło, że widziało "Wielką Stopę".
20 października 1967 Roger Patterson i Robert Gimlin po raz pierwszy sfilmowali legendarną istotę. Film jest jednak niewyraźny, a zwierzę sfilmowane z dużej odległości. W 1995 domniemana "Wielka Stopa" została znowu sfilmowana. W 2005 mieszkańcy Teslinw kanadzie zauważyli istotę i znaleźli kępkę sierści, która okazała się sierścią bizona.
W sierpniu 2008 dwóch poszukiwaczy-hobbystów Wielkiej Stopy - Matthew Whitton i Rick Dye - ogłosiło, że posiadają dowody na istnienie legendarnego zwierzęcia. Przedstawili mediom zdjęcie zwłok potężnego, pokrytego futrem stworzenia, o podobnym do małpy pysku, które zostało znalezione w północnej Georgii.
Po otrzymaniu zaliczki, poszukiwacze przekazali naukowcom zamrażarkę z rzekomym ciałem Wielkiej Stopy, znajdującym się w głębokim lodzie. Okazało się, że "odkrycie" było jedną wielką mistyfikacją - rzekome ciało było jedynie wypchanym gumowym kostiumem małpy.
Argumenty za i przeciw
Do dziś naukowcy i badacze nie są przekonani, czy "Wielka Stopa" istnieje naprawdę. Więcej argumentów sugeruje jednak odpowiedź, że legendarne zwierze nie istnieje.
- Nie ma bowiem dowodów, że do Ameryki dotarł jakikolwiek humanoid oprócz człowieka. Nie znaleziono żadnych skamieniałości "Wielkiej Stopy" czy jego potencjalnych przodków.
- Przeżycie tak wielkiej człekokształtnej istoty w jej domniemanym środowisku naturalnym jest mało prawdopodobne.
- Wymienione "dowody" za istnieniem "Wielkiej Stopy" mogły być sporządzone przez jednego lub wielu "żartownisiów" (nawet naukowców). Faktem jest, że wszystkie rzekome fragmenty sierści "Wielkiej Stopy", które poddano badaniom DNA, okazywały się włosami znanych gatunków zwierząt.
Co jednak ciągle mobilizuje zwolenników tezy o istnieniu "Wielkiej Stopy"? W 1968 roku w Idaho znaleziono sierść, której nie można przypisać do żadnego znanego gatunku zwierząt. I tak legenda pozostaje żywa.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
