W roku 1919 z pobudek politycznych ustalono przyjęcie marki niemieckiej jako waluty obowiązującej na terytorium Gdańska. Polska marka, ulegająca do 1923 roku hiperinflacji, została z tychże powodów odrzucona.
To jednak nie koniec.
Szalejąca na świecie inflacja dosięgła też naszych zachodnich sąsiadów. W dalszych latach podobne zjawisko objęło również markę niemiecką. Stało się to głównie z powodu faktu, iż Niemcy zostały pozbawione kapitału na wskutek bardzo wysokich reparacji wojennych ustalonych w Traktacie Wersalskim.
Gdańszczanie jednak nie chcieli być zależni od funta i produkowali tymczasowe, „senackie” marki z gdańskimi emblematami. Zastąpić je miała nowa waluta, nawiązująca do hanzeatyckich czasów, gdy holenderskie guldeny często gościły w sakiewkach gdańskich kupców.
Narodziny Guldena Gdańskiego
Senator E. Volkmann opracował projekt utworzenia własnego, gdańskiego środka płatniczego. Po naniesieniu poprawek projekt został przyjęty 22. IX 1923 roku przez Radę Ligi Narodów. Ustawą z dnia 20.10.1923 wprowadzono nowy środek płatniczy na terenie WM Gdańska- Gulden Gdański. Jego relacja była uzależniona od funta szterlinga, gdzie na jeden funt przypadało 25 guldenów. Banknoty emitowała utworzona w tym celu Gdańska Centrala S.A. (Danziger Zentrale A.G.).
Początkowo również gdańskie banki i instytucje miejskie, a także niektóre firmy mogły emitować czeki przemysłowe (Industriescheks). Były to bony wartościowe oparte na realizacji tzw. marki złotej do dolara, gdzie 420 złotych fenigów stanowiło 1 dolar.
PRZECZYTAJ TEŻ:
Odbudowa Gdańska z wojennych zniszczeń na zdjęciach. Zobacz po raz pierwszy w kolorze!
Dopiero z dniem 18.12.1923 gulden oraz fenig (1/100 guldena) stały się wyłącznymi środkami płatniczymi w relacji 750 dawnych miliardów marek za 1 guldena.
Dodatkowo 5.02.1924 r. powołano do życia Bank Gdański (Bank von Danzig). Wartość guldena gdańskiego ustalono na 1/25 funta angielskiego.
A jak wyglądały gdańskie banknoty? Zobacz naszą galerię!
By zatrzymać inflację, wprowadzili gdańską walutę. Co było n...
