Początki turnieju tenisowego związane są… z klubem krykieta. W 1868 roku powstał All England Croquet Club, który zrzeszał miłośników gry na trawie. Popularność sportu jednak szybko zaczęła słabnąć, a jego miejsce zajął tenis ziemny. Do nazwy klubu sportowego dodano "and Lawn Tennis" i tak zorganizowano pierwsze spotkanie dla miłośników tenisa w jednej z dzielnic Londynu - Wimbledonie. Tu wszystko się zaczęło.
Buty bez obcasów i flanelowe piłki
Do udziału w pierwszym turnieju tenisowym, który rozpoczął się 9 lipca 1877 roku, zgłosiło się 22 mężczyzn, a jego finał oglądało 200 osób. Podczas gry zawodnicy byli wyposażeni w obuwie bez obcasów, drewniane rakiety i piłki otoczone flanelowymi poszewkami. Wszystkie mecze były rozgrywkami singla mężczyzn. W 1884 roku program poszerzono o rozgrywki singla dla pań i debla dla panów.
"Cmentarz mistrzów"
Na Wimbledonie znajduje się dziewiętnaście kortów trawiastych pokrytych specjalnym gatunkiem z rodziny wiechlinowatych). Piłka po odbiciu od takiej nawierzchni dostaje przyśpieszenia. Wimbledon jest jedynym turniejem wielkoszlemowym rozgrywanym na trawie. Najważniejsze mecze podczas turnieju rozgrywane są na dwóch kortach: centralnym i tym z numerem jeden.
Kort centralny powstał w 1999 roku. Może on pomieścić 14 tys. osób. Zbudowano nad nim zasuwany dach, który ma chronić przed deszczem. Kort numer 1 istnieje natomiast od 1997 roku. Na jego widowni może usiąść 11 tys. kibiców. Na Wimbledonie znajduje się także popularny kort nr 2, który jest potocznie nazywany "cmentarzem mistrzów", ponieważ wielu faworytów, grając na nim odpadło we wczesnych fazach turnieju.
Wimbledońskie rekordy
Trofea Wimbledonu (u góry kobiece, niżej męskie)
(fot. Wikimedia Commons/Benjamí Villoslada [1])
Największymi gwiazdami Wimbledonu był William Renshaw, który wygrał mistrzostwa siedmiokrotnie oraz bracia Reggie i Laurie Doherty, którzy na swoim koncie mają po dziewięć zwycięstw. Na długiej liście triumfatorów Wimbledonu znaleźli się także Pete Sampras i Roger Federer. Wśród kobiet najlepsze okazały się Martina Navratilova i Helen Willis Moody.
Jednym z najdłuższych meczy było starcie Pancho Gonzalesa i Charliem Pasarellem. Ich rozgrywka trwała 5 godzin i 12 minut. Wszystkie trzy sety wygrał Gonzales, a podczas starcia rozegrano 112 gemów. Z uwagi na jakość rozgrywek nazwano go najlepszym meczem w historii.
Rekord długości meczu padł w 2010 roku, kiedy do walki stanęli John Isner i Nicolas Mahut. Rozgrywki trwały trzy dni, a gra 11 godzin i 5 minut, z czego ostatni set ciągnął się przez 8 godzin i 11 minut. Rywalizacje nazwano "niekończącym się meczem".
Polskę na Wimbledonie reprezentowali: Jadwiga Jędrzejowska, Aleksandra Olsza, Agnieszka i Urszula Radwańskie, Jerzy Janowicz, Łukasz Kubot i Michał Przysiężny. Najlepszy wynik uzyskał Jerzy Janowicz, który zagrał w półfinale turnieju wielkoszlemowego.
Podają truskawki ze śmietaną
Tradycyjnymi barwami Wimbledonu jest zielony i fioletowy. W takich kolorach przedstawiane jest logo i ręczniki zawodników. Do 2005 roku sędziowie i dzieci od podawania piłek nosiły stroje w takich właśnie kolorach. Teraz zastąpiły je granatowe ubiory z kolekcji Ralpha Laurena. Tenisiści są zobowiązani do gry w białych kostiumach.
Typową potrawą serwowaną widzom rozgrywek tenisowych są truskawki z bitą śmietaną. Rocznie zużywa się do jej przyrządzania 28 ton truskawek i 7 tys. litrów śmietany.
Turniej wimbledoński rusza rokrocznie między 20 a 26 czerwca. Rozpoczyna się zawsze w poniedziałek, a rozgrywki prowadzone są przez sześć dni w tygodniu (niedziela jest dniem odpoczynku). Obecnie turniej oglądają dziesiątki tysięcy widzów na trybunach i setki milionów przed telewizorami.
W ubiegłym roku Wimbledon rozpoczął się 23 czerwca. Pula nagród wynosiła 25 000 000 funtów szterlingów. W kategorii mężczyzn najlepszy okazał się Novak Đoković, wśród kobiet zwyciężyła natomiast Petra Kvitová. Wimbledon jest uważany za najważniejszy i najbardziej prestiżowy turniej tenisowy na świecie.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.5.
