Podróż do przeszłości na Babią Górę, Pilsko, Klimczok... Beskidy na archiwalnych zdjęciach. Zobaczcie

Zdjęcia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego zabierają nas w wyjątkowy górski spacer w przeszłość na Babią Górę, Pilsko, Klimczok... i nie tylko! Na czarno-białych fotografiach zachowały się niezwykłe pejzaże, kultowe schroniska, a także turyści spacerujący szlakiem, odpoczywający na polanie czy pozujący na szczycie. Oprócz zdjęć wykonanych około 100 lat temu, zobaczyć można też ujęcia wykonane w latach 60. XX w., gdy popularne było zdobywanie beskidzkich szczytów przez grupy studentów.

Rozwój turystyki w Beskidzkie Żywieckim i Śląskim przypada na drugą połowę XIX w. Jedną ze szczególnych dat w jej historii jest 1893 r. To wtedy w Beskidach powstał ośrodek organizacji turystyki górskiej Beskidenverein i rozpoczęła się tzw. walka o polskość Beskidów Zachodnich, która trwała przez kilkadziesiąt lat.

Jednym z elementów walki była „walka na pędzle”. Zarówno miłośnicy gór zrzeszeni w Polskim Towarzystwie Tatrzańskim, jak i członkowie „Beskidenverien” dokonywali wytyczania szlaków turystycznych w Beskidzie Śląskim i w rejonie Babiej Góry. Robili to niezależnie od siebie i zdarzało się, że jedna strona drugiej zamalowywała znaki, wprowadzając dezorientację.

W 1914 r. ukazał się obszerny przewodnik po Beskidach opracowany przez Kazimierza Sosnowskiego, który przyczynił się do odgermanizowania turystyki w Beskidach. Wówczas Babia Góra była też ważnym miejscem dla rozwijającej się beskidzkiej turystyki. To tam przybywały wycieczki zbiorowe, m.in. szkolne, wojskowe czy złożone z członków różnych organizacji. Bywali na Babiej Górze turyści indywidualni - oficerowie, nauczyciele, księża...

Dziś Królowa Beskidów, wznosząca się na 1725 m n.p.m., nazywana jest też Matką Niepogód, z powodu często zmieniającej się pogody. Nadal można zobaczyć na jej szczycie kamienny obelisk, ustawiony przez Węgrów na pamiątkę wejścia na szczyt arcyksięcia Józefa Habsburga.

Według XIX-wiecznych źródeł historycznych, drugi co do wielkości szczyt na terenie Beskidu Śląskiego, dawniej nosił nazwę Gorycznej Skałki lub po prostu Skałki. Taka nazwa szczytu miała pochodzić od licznych rozpadlin skalnych czy niewielkich jaskiń, które są spotykane zwłaszcza na zachodnich zboczach góry. Później natomiast, w epoce romantyzmu, nazwa została przemianowana na Klimczok lub Klimczak, nawiązując do nazwiska legendarnego rozbójnika, który podobno ukrywał się przed sprawiedliwością w jednej z jaskiń położonych na zboczach wzniesienia.

Początki schroniska pod Klimczokiem sięgają XIX w. To właśnie wtedy, około roku 1872 na grzbiecie Magury wybudowane zostało pierwsze drewniane schronisko. Nosiło ono nazwę „Klementynówka”, która wzięła się od nazwiska imienia ówczesnej właścicielki - Klementyny von Primavesi.