Znajdę tu szczątki pułkownika Pileckiego

Witold Pilecki - ps. „Witold” i „Druh”, był żołnierzem Armii Krajowej i współzałożycielem Tajnej Armii Polskiej. Walczył w szeregach polskiego wojska już w trakcie wojny polsko-bolszewickiej, a także podczas kampanii wrześniowej. Po klęsce i poddaniu się polskiego wojska przeszedł do konspiracji. W 1940 r. podjął się misji przedostania do obozu Auschwitz-Birkenau i zdobycia informacji o panujących tam warunkach przetrzymywania więźniów. Przebywając w tym obozie, pod fałszywą tożsamością zorganizował ruch oporu oraz przesyłał raporty do głównej kwatery AK. Trzy lata później udało mu się uciec z obozu. Następnie Pilecki brał udział w powstaniu warszawskim, po czym dostał się do niemieckiej niewoli. Szybko został z niej uwolniony. Po opanowaniu Polski przez komunistów zorganizował siatkę wywiadowczą i nie podporządkował się rozkazowi gen. Andersa, zgodnie z którym wobec groźby aresztowania powinien uciec z Polski. Pułkownik Pilecki został aresztowany w 1947 r. i poddany torturom przez oprawców z UB. W końcu oskarżono go o działalność wywiadowczą na rzecz polskiego rządu na emigracji. W 1948 r. stalinowski sąd skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano w mokotowskim więzieniu na ulicy Rakowieckiej poprzez strzał w tył głowy. Witolda Pileckiego uśmiercił Piotr Śmietański, zwany „Katem z Mokotowa”. Pułkownik Pilecki został uznany za jednego z sześciu najodważniejszych ludzi ruchu oporu podczas II wojny światowej.