Czarna ospa atakuje Wrocław i Opole

Pierwsze wzmianki o ospie prawdziwej, nazywanej potocznie czarną ospą, pochodzą jeszcze z czasów starożytnych. Zachowały się jej ślady na mumiach egipskich. Źródłem zakażenia ospą czarną jest człowiek chory, od momentu wystąpienia u niego gorączki. Wirus szerzy się drogą kropelkową, w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorym lub pośrednio - przez styczność z odzieżą, pościelą, przedmiotami zanieczyszczonymi wydzielinami.

To ostatecznie ospa, a nie Cortez, przyczyniła się do upadku państwa Azteków, a potem gnębiła Europejczyków aż do końca lat 60. ubiegłego wieku. Czarną ospę udało się pokonać dopiero dzięki obowiązkowym szczepieniom. W 1980 r. Światowa Organizacja Zdrowia obwieściła, że tej choroby już nie ma i szczepienia zostały całkowicie wycofane.

Zniszczono też prawie wszystkie próbki z wirusami, z powodu tragedii, która rozegrała się dwa lata wcześniej.

W1978 r. z laboratorium mikrobiologicznego w Birmingham, w którym przechowywano śmiertelne wirusy, jeden z nich wydostał się na zewnątrz - prawdopodobnie przewodami wentylacyjnymi - do usytuowanego niżej laboratorium fotograficznego. Jego pracownica zmarła. Drugą ofiarą był pracownik laboratorium, który poczuł się winny i popełnił samobójstwo.

WHO jednak nadal posiada zapasy szczepionki, w ilości 500 tys. dawek. Próbki z wirusami przechowują też dwa ośrodki: Instytut Preparatów Wirusowych w Moskwie i Centrum Kontroli Chorób w Atlancie, gdzie są pilnie strzeżone. Zachowane wirusy mają w chwili zagrożenia pomóc w przygotowaniu szczepionki. Niewykluczone jednak, że inne kraje ukrywają wirusy, by ich użyć jako broni biologicznej.