Epidemia wybuchła latem 1963 roku. Wirusa do Wrocławia sprowadził jeden z Polaków, który wracał z Indii. Łącznie zachorowało 99 osób, z których siedem zmarło. Na kilka tygodni Wrocław został odcięty od reszty kraju.
Pierwszą ofiarą była pielęgniarka
Pierwszą ofiarą epidemii we Wrocławiu była pielęgniarka, córka salowej, która sprzątała izolatkę chorego z Indii. Jej matka zachorowała na lekką odmianę ospy prawdziwej i wyzdrowiała, u jej córki rozpoznano białaczkę o gwałtownym przebiegu. Nie udało się jej uratować. Kolejną ofiarą był syn salowej i lekarz, u którego kobieta szukała pracy.
Półtora miesiąca po pierwszych zachorowaniach, 15 lipca 1963 roku ogłoszono stan pogotowia przeciwepidemicznego. Pierwszy o czarnej ospie powiedział doktor Bogumił Arendzikowski z Miejskiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej. W Szczodrem na północ od miasta urządzono szpital epidemiczny i ośrodek kwarantanny. Zorganizowano izolatoria, gdzie znalazło się około 2 tys. osób. Dostosowano też pięć punktów szczepień przeciw ospie, którymi objęto wszystkich mieszkańców miasta. Łącznie skorzystało z nich 8,2 mln osób. Z ospy leczono blisko stu pacjentów w wieku od 8 miesięcy do 83 lat. Trzech chorych pochodziło spoza Wrocławia. Siedmiu osób nie dało się uratować.
Specjalna radiostacja dla zarażonych
Osoby zarażone komunikowały się ze światem zewnętrznym nie tylko za pomocą telefonów, ale także przez radio. Lokalna radiostacja Polskiego Radia nadawała krótkie komunikaty skierowane do osób zarażonych.
Po zakończeniu kwarantanny, 19 września uznano, że epidemia wygasła i wszystkie blokady zniesiono. Była to ostatnia epidemia czarnej ospy odnotowana w Polsce. Od tej pory odbywają się coroczne sierpniowe pielgrzymki na Jasną Górę. Epidemia przyśpieszyła też opracowanie i uchwalenie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych.
Wydarzenia z Wrocławia zainspirowały do napisania książek: "Żołnierze grzechu" Andrzeja Ziemiańskiego i "Szczury Wrocławia" Roberta J. Szmidta oraz stworzenia filmu fabularnego Romana Załuskiego "Zaraza".
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.0.
