Koniec powiatowej legendy PRL

San H100 - autobus międzymiastowy, zaprojektowany z myślą o PKS (podtyp A) lub dla przedsiębiorstw komunikacji miejskiej (podtyp B), zaprezentowany został po raz pierwszy w roku 1966, wytwarzany seryjnie w latach 1967-1974 (wersja miejska produkowana była tylko do roku 1973) przez Sanocką Fabrykę Autobusów (SFA).

Łącznie wyprodukowano 23770 sztuk Sanów H100, w tym 17897 w wersji międzymiastowej (oznaczenie modelu: H100A) oraz 5873 sztuki w wersji miejskiej (oznaczenie: H100B).

Autobus San H100 opracowano w Zakładowym Biurze Konstrukcyjnym SFA kierowanym przez inż. Kazimierza Gałęzę w krótkim czasie kilku miesięcy. Produkcję seryjną autobusów H100 w wersji międzymiastowej rozpoczęto w lipcu 1967 roku, a w wersji miejskiej kilka miesięcy później.

Pojazd ten w zasadniczy sposób różnił się od poprzedników. Posiadał solidną ramę nośną konstrukcji stalowej nitowanej, pochodzącą z prototypowego autobusu lokalnego SFA-21.
Tablica rozdzielcza (pulpit), kierunkowskazy przednie, lampy oświetlenia wnętrza oraz zespolone lampy tylne pochodziły od samochodu Warszawa 203/223/204/224, zaś kierunkowskazy boczne i lampy obrysowe - z samochodu Star 25. Układ napędowy przeniesiono z samochodu ciężarowego Star 28.

W związku ze stosunkowo małą pojemnością nadwozia (w modelu H100A wynoszącej trzydzieści trzy miejsca siedzące dla pasażerów, jedno dla obsługi oraz sześć miejsc stojących; w modelu H100B wynoszącej dziewiętnaście miejsc siedzących dla pasażerów, dwa dla obsługi i czterdzieści jeden miejsc stojących), autobusy te można było spotkać głównie na ulicach mniejszych miast.

San H100 był pierwszym, w pełni udanym typem autobusu produkowanym w Sanoku, jednocześnie ostatnim sanockim autobusem konstrukcji ramowej.

Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0