W roku 1956 w lubelskiej Fabryce Samochodów Ciężarowych rozpoczęto prace nad nowym modelem, który miał zapełnić lukę w polskim przemyśle motoryzacyjnym. Projektem kierował początkowo inż. Roman Skwarek, a następnie inż. Stanisław Tański.
W krótkim czasie opracowano projekt samochodu dostawczego, w pracy posłużono się podzespołami samochodu osobowego Warszawa M-20. Prototyp został ukończony w roku 1957 i otrzymał nazwę Żuk A 03.
Oficjalna prezentacja miała miejsce na Międzynarodowych Targach Poznańskich w 1958 roku. W tym samym roku powstała seria próbna 50 pojazdów, a już rok później samochód trafił do produkcji seryjnej.
Do napędu użyto znanego z Warszawy M-20 dolnozaworowego silnika rzędowe M-20]. Była to czterocylindrowa konstrukcja o pojemności 2120 cm sześciennych i mocy maksymalnej 50 KM.
Napęd przenoszony był poprzez trzybiegową skrzynię biegów i jednoczęściowy wał napędowy na koła tylne. Nadwozie oparto na spawanej ramie podłużnicowej. Z Warszawy zaadaptowano także instalację elektryczną, tylny most, wał napędowy, niezależne zawieszenie przednie oparte na dwóch wahaczach oraz hamulce bębnowe. W samochodzie zastosowano także wzmocnione sprzęgło cierne oraz tylne zawieszenie oparte na jedenastu resorach piórowych.
Samochód charakteryzował się dwudrzwiowym nadwoziem typu pick-up, kabina pasażerska przystosowana była do przewozu dwóch osób. Powierzchnia przestrzeni ładunkowej wynosiła prawie 4 metry kwadratowe, podłogę wykonano z desek.
Żuk A 03 mógł rozpędzić się do około 90 km/h zużywając przy tym średnio 14 litrów benzyny na 100 kilometrów. Poziom produkcji wzrastał - w 1959 roku powstało 1048 samochodów, w kolejnym 3144. W 1965 poziom produkcji wyniósł już 8621 egzemplarzy. Eksport uruchomiono już rok po rozpoczęciu produkcji. Do 1965 wyeksportowano prawie dwa tysiące Żuków A 03
40 lat historii
Samochody Żuk z namalowanymi reklamami miejskiej pralni w Warszawie
(fot. NAC, 40-3-162-24)
W 1976 odbywały się konsultacje z zarządem General Motors na temat udzielenia FSC licencji na produkcję samochodów marki Bedford, takie rozwiązanie miało rozwiązać problem dotyczący znalezienia następcy dla przestarzałego już Żuka.
Rozmowy nie odniosły jednak skutku, Żuk produkowany był od tamtego czasu bez większych zmian do 1998 roku. W międzyczasie wprowadzono do palety silnikowej wysokoprężną jednostkę 4C90. Łącznie wyprodukowano 587 500 Żuków, ale ostatni egzemplarz ma numer seryjny 587 818, co może wskazywać na nieco większą ilość, niż podają oficjalne źródła.
Ciekawostką jest realizacja projektu przebudowy Żuka na prostą wersję minibusu szynowego - tzw. Mitor. Projekt ten nigdy nie wyszedł poza fazę prototypu.
Produkcję Żuków zakończono 13 lutego 1998 roku.
Opracowane na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
