W żyłach płynęła wojskowa krew
W latach 1796 -1797 Napoleon odniósł we Włoszech wielkie sukcesy militarne. Kiedy wrócił do Francji Dyrektoriat mianował go dowódcą wojskowym Paryża. Bonaparte chciał jednak więcej. Z pomocą wojska zorganizował zamach stanu i objął władze we Francji.
Rządy Napoleona usprawniły funkcjonowanie Francji. Bonaparte wprowadził obowiązek nieodpłatnej nauki, zreformował urzędy skarbowe, przeprowadził reformę administracji państwowej oraz wprowadził Kodeks Cywilny Napoleona.
2 grudnia 1804 roku Napoleon Bonaparte koronował się na cesarza Francuzów. Sukcesy militarne zaowocowały odwagą i pewnością siebie. Bonaparte wypowiedział wojnę Imperium Rosyjskiemu. Pierwsze bitwy (Smoleńsk i Borodino) były zwycięskie. Jednak dalsze losy potoczyły się niekorzystnie. Trudne warunki klimatyczne zadecydowały o wycofaniu wojsk francuskich, które podczas odwrotu były atakowane przez armię rosyjską, Kozaków i partyzantów.
Rosyjskie wojska po wygranej postanowiły walczyć dalej. Napoleon Bonaparte sprowadził do Niemiec nową armię, która w 1813 roku walczyła w bitwach pod Lützen, Dreznem i Budziszynem. Dowódca wojsk francuskich odnosił kolejne zwycięstwa. Jednak w Bitwie Narodów pod Lipskiem (16-19 października 1813) wojska francuskie zostały pokonane.
Pierwsza abdykacja
Wojska rosyjskie rozpoczęły okupację Paryża. 6 kwietnia 1813 roku Napoleon abdykował. Zachował jednak tytuł cesarski. Pięć dni później podjęto decyzję o zesłaniu go na wyspę Elbę, położoną ok. 20 km od wybrzeża Włoch na Morzu Śródziemnym. Na wyspie Napoleon pełnił rolę gubernatora. Zajmował się głównie administracją. Dzięki swoim informatorom na bieżąco śledził wydarzenia w Europie.
Lot orła
Napoleon uciekł z Elby 26 lutego 1815 roku. Przedostał się do Francji. Z zatoki Juan, dotarł nad Wielkie Jezioro Laffrey. Wędrówka znana jest w literaturze jako "100 dni Napoleona", lub "lot orła".
11 marca 1815 roku Napoleon Bonaparte ogłosił się najwyższą władzą we Francji. Kiedy został dowódcą wprowadził liberalną konstytucję. Pierwsze sukcesy okazały się jednak zgubne. Wraz z francuskimi wojskami Napoleon odniósł klęską w bitwie pod Waterloo (18 czerwca 1815).
Kolejna abdykacja
22 czerwca Napoleon abdykował po raz kolejny. Internowano go na Wyspę Świętej Heleny na Atlantyku.
Napoleon Bonaparte na Wyspie Świętej Heleny przebywał sześć lat. Zmarł 5 maja 1821 roku. Przyczyny zgonu są niejasne. Większość źródeł podaje, że został on otruty arszenikiem. Są jednak też takie, które przekonują, że zmarł na raka żołądka. Pogrzeb odbył się 9 maja 1821 roku. Ciało spoczywa na Cmentarzu Inwalidów w Paryżu.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.0.
