Budowę magistrali transsyberyjskiej poprzedzały trzy wydarzenia: ukończenie budowy Uralskiej Drogi Żelaznej z Permu do Jekaterynburga w 1877 roku, przedłużenie jej z Jekaterynburga do Tiumienia w 1880 roku oraz oddanie w tym samym roku do użytku kolejowego mostu na Wołdze i ukończenie budowy linii kolejowej z Moskwy do Orenburga.
W latach 1887-88 wyruszyły trzy ekspedycje badawcze do wyznaczenia przebiegu trasy kolei kierowane przez inżynierów N.P. Mieżeninowa, O.P. Wiaziemskiego i A.I. Ursatiego. W grudniu 1890 roku po zapoznaniu się i dyskusji na temat raportu ministra komunikacji A. J. Gubbeneta zatwierdzono decyzję o budowie Syberyjskiej Drogi Żelaznej, wyznaczono rozmiar kredytu na początek budowy i przekazano projekt do Rady Ministrów dla ostatecznego rozpatrzenia.
17 marca 1891 roku Aleksander III wydał reskrypt nakazujący rozpoczęcie budowy połączenia kolejowego między Uralem a wybrzeżem Pacyfiku. 19 maja 1891 roku we Władywostoku następiło uroczyste położenie kamienia węgielnego pod budowę Ussuryjskiej przez carewicza Mikołaja.
25 lat pracy nad złotą sprzączką
Budowę rozdzielono na trzy etapy. W pierwszym znalazły się odcinki zachodniosyberyjski, środkowosyberyjski i południowoussuryjski oraz połączenie Kolei Syberyjskiej z Czelabińska z Uralską w Jekaterynburgu, w drugim - północnoussuryjski i zabajkalski, a w trzecim - krugobajkalski i amurski. Stacje stawiane miały być nie rzadziej niż co pięćdziesiąt wiorst, tak aby jednotorową linią przejechać mogły co najmniej trzy pary pociągów na dobę. Całość planowano zakończyć nie później niż w 1905 roku. Szacowano, iż koszty budowy powinny zmieścić się w kwocie trzystu pięćdziesięciu milionów rubli. Sfinansować je miano z nadwyżek carskiego budżetu.
Jeden z najtrudniejszych do budowy odcinków prowadził z Portu Bajkał przez Kułtuk, Słudiankę, Tanchoj do stacji Mysowaja (dzisiejszy Babuszkin). Odcinek ten zwany był krugobajkalskim. Prace ruszyły z końcem 1899 roku i trwały do jesieni 1904 roku. Krugobajkałkę określono mianem "złotej sprzączki stalowego pasa Rosji", gdyż spinała tory przerwane wodami Bajkału.
Budowa magistrali transsyberyjskiej zakończona została 5 października 1916 roku, jedenaście lat po pierwotnie planowanym terminie. Od tego dnia pociągi mogły przejechać z Sankt Petersburga do Władywostoku w całości przez terytorium Rosji.
Główny szlak prowadzi z Moskwy do Władywostoku. Od 2002 roku linia jest całkowicie zelektryfikowana. Jest to najdłuższa linia kolejowa na świecie, która przekracza 8 stref czasowych, a całkowita długość torów wynosi 9288,8 km.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
