Sharon Tate ginie z rąk gangu Mansona

Sharon Marie Tate (ur. 24 stycznia 1943 w Dallas, w stanie Teksas, zm. 9 sierpnia 1969 w Beverly Hills w Kalifornii) - aktorka amerykańska. Zaczynała w latach 60. XX wieku od małych ról telewizyjnych, po czym zagrała w kilku filmach. Zyskawszy pozytywne głosy krytyki na temat swoich umiejętności komediowych okrzyknięta została jedną z najbardziej obiecujących aktorek młodego pokolenia w Hollywood i była nominowana do Złotego Globu za rolę w Dolinie lalek (1967). Często pojawiała się także w czasopismach o modzie jako modelka lub dziewczyna z okładki.

8 sierpnia 1969 Tate pozostawały jeszcze dwa tygodnie do przewidywanego terminu porodu. Tego dnia zaprosiła na lunch do siebie do domu dwie koleżanki, aktorki Joannę Pettet i Barbarę Lewis, którym skarżyła się na ciągle odwlekany powrót męża z Londynu. Polański zatelefonował do niej po południu. Zadzwoniła też jej siostra Debra, aby zapytać, czy razem z drugą siostrą, Patti, mogłyby spędzić u niej noc. Sharon odmówiła im. Wieczorem, razem z Sebringiem, Frykowskim i Folger, wybrała się do swojej ulubionej restauracji, El Coyote, skąd wrócili do domu około godziny 22.30.

Charles Manson, przywódca sekty, która dokonała okrutnego morderstwa w willi Sharon Tate i Romana Polańskiego
(fot. Wikimedia Commons)

Nocą z 8 na 9 sierpnia cała czwórka padła ofiarą zbiorowego morderstwa dokonanego przez członków sekty Charlesa Mansona. Ich ciała odkryła rano gosposia Tate, Winifred Chapman. Po przybyciu na miejsce zbrodni, policja najpierw natrafiła na ciało młodego mężczyzny zastrzelonego w samochodzie stojącym na podjeździe; jak później ustalono, mężczyzną tym był Steven Parent.

Wewnątrz budynku znaleziono ciała Sharon Tate i Jaya Sebringa: spoczywały w bawialni, połączone długim sznurem zawiązanym ofiarom wokół szyj i przerzuconym przez belkę u sufitu. Zwłoki Wojciecha Frykowskiego oraz Abigail Folger leżały na trawniku przed domem. Z wyjątkiem Stevena Parenta wszystkie ofiary zmarły w wyniku licznych ran kłutych.

W raporcie koronera sporządzonym na podstawie sekcji zwłok Tate odnotowano, że aktorce zadano szesnaście pchnięć ostrym narzędziem i że "pięć spośród ran było ranami śmiertelnymi".

Popularny amerykański tygodnik ilustrowany "Life" opublikował obszerny artykuł na temat zbrodni, zawierający fotografie z miejsca jej popełnienia. W artykule znalazł się także wywiad z Polańskim i zdjęcie reżysera stojącego przed widoczną na podłodze plamą zaschłej krwi żony w pokoju, w którym zamordowano Tate i Sebringa.

Na liczne głosy oburzenia wobec takiego zachowania Polański replikował, że jego dążeniem jest odnalezienie sprawcy i że liczy, iż wstrząs wywołany publikacją może zmotywować kogoś z czytelników pisma do dostarczenia jakichś informacji.

Tex Watson, jeden z członków sekty Mansona. Wiele wskazuje na to, że to on zadał śmiertelne ciosy Sharon Tate.
(fot. Wikimedia Commons)

W listopadzie 1969, przebywając w więzieniu - najpierw w związku ze sprawą popełnianych przez grupę Mansona kradzieży samochodów, a potem jako podejrzana w sprawie zabójstwa Gary'ego Hinmana (jednego z dwóch zabójstw dokonanych przez członków grupy przed napadem na dom Tate) - Susan Atkins przechwalała się sąsiadkom z celi na temat swojego udziału w zamordowaniu Sharon Tate.

Efektem tego było postawienie w stan oskarżenia jej oraz wspomnianych przez nią współwinnych zbiorowego morderstwa przy Cielo Drive 10050: Charlesa Mansona, Charlesa "Texa" Watsona, Patricii Krenwinkel oraz Lindy Kasabian. Atkins wyjawiła poza tym, że sprawcami zabójstwa małżeństwa Leno i Rosemary LaBianca, popełnionego kolejnej nocy w dzielnicy Los Feliz (Los Angeles), również byli członkowie sekty "Rodzina" pod przewodnictwem Mansona, i wymieniła Leslie Van Houten jako biorącą udział w tej drugiej zbrodni.

Zeznania Kasabian i Atkins po raz pierwszy ukazały opinii publicznej w pełnym wymiarze makabryczne wypadki tamtej nocy. Przedostawszy się przez okalające posesję ogrodzenie, napastnicy natknęli się na Stevena Parenta, który w swoim samochodzie zmierzał do bramy wyjazdowej. Watson ruszył w stronę nadjeżdżającego pojazdu i polecił mu się zatrzymać. Parent usiłował prosić, by Watson nie robił mu krzywdy, zapewniając, że nic nikomu nie powie, ten zaś w odpowiedzi ciął go nożem i czterokrotnie strzelił do niego z rewolweru.

Następnie Watson kazał Kasabian pozostać na zewnątrz i pilnować, podczas gdy reszta grupy wtargnęła do domu. Czworo znajdujących się wewnątrz osób zostało zgromadzonych razem w pokoju gościnnym, gdzie, zastraszeni bronią, dali się częściowo związać razem jednym sznurem. Kiedy Watson zarządził, żeby położyli się wszyscy na brzuchu, Jay Sebring zaczął domagać się od napastników, aby mieli wzgląd na brzemienność Tate i nie robili jej krzywdy, w reakcji na co Watson strzelił do niego z rewolweru.

W powstałym zamieszaniu Wojciechowi Frykowskiemu i Abigail Folger udało się wyzwolić i każde z nich z osobna rzuciło się do ucieczki. Wcześniej ranieni, oboje zostali jednak prędko doścignięci i zabici przez Watsona i Krenwinkel na trawniku przed domem.

Tate błagała o ocalenie jej dziecka: próbowała uprosić prześladowców, by zabrali ją ze sobą i odczekali z zabiciem do czasu, aż urodzi. Atkins miała jej wówczas oznajmić, iż nie ma dla niej żadnej litości. Następnie, wedle jednej z wersji zeznań Atkins, ona i Watson wespół zadźgali Tate na nożami. Na końcowym etapie procesu, Atkins zeznała, że zaczęła dźgać Tate, bo miała dość dalszego wysłuchiwania jej powtarzanych w kółko i bez przerwy próśb i błagań.

Zgodnie jednak z opisem wydarzeń przedstawionym przez nią we wcześniejszych zeznaniach przed wielką ławą przysięgłych, Atkins miała jedynie przytrzymywać Tate, zaś wszystkie rany zadać miał jej Watson; w późniejszym okresie, już po wyroku, zarówno Atkins jak Watson tę wersję określali jako prawdziwą.

Na koniec, umaczanym we krwi aktorki ręcznikiem Atkins napisała na drzwiach wejściowych słowo "PIG" ("świnia": pogardliwe, slangowe określenie ludzi bogatych zamożnych i ustosunkowanych; stały element języka ekstremistycznych ruchów czarnoskórych). Cała banda opuściła posesję po północy i udała się w drogę powrotną na ranczo Spahna.

Charles Manson w więzieniu stanowym w Californi, czerwiec 2011 roku
(fot. Wikimedia Commons)

29 marca 1971 sąd uznał wszystkich czworo oskarżonych, którzy przed nim stanęli, winnymi zarzucanych im czynów i skazał ich na karę śmierci. Charles Watson, po tym jak do skutku doszła jego ekstradycja z Teksasu, był sądzony w osobnym procesie. W opinii biegłych Watson zdawał się symulować niepoczytalność i choć potwierdzał swój udział we wszystkich zarzucanych mu zabójstwach, odżegnywał się od jakiejkolwiek odpowiedzialności.

Szczególnym echem w prasie odbiło się jego beznamiętne stwierdzenie, iż nie dostrzegł, że Tate była w ciąży. Wyrokiem z 21 października 1971 Watson również został uznany winnym i skazany na karę śmierci. Wszystkie wyroki zostały złagodzone do kary dożywotniego więzienia po tym, jak w Sąd Najwyższy Stanu Kalifornia rozpatrując apelację do sprawy Roberta Page'a Andersona uznał w 1972 przepisy sankcjonujące karę śmierci za obciążone wadą prawną.

Do chwili obecnej Manson, Watson, Krenwinkel oraz Van Houten odbywają wyroki; żaden z więźniów nie odniósł powodzenia w swoich kilkunastokrotnych staraniach o przedterminowe zwolnienie. Atkins zmarła w więzieniu, na raka mózgu, 24 września 2009.

Oprac. na podstawie

,

, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0

[1] Plik źródłowy opublikowany w Wikipedii, znajduje się w Wikimedii Commons