Skazani za Treblinkę

Procesy zbrodniarzy dotyczyły byłych członków załogi niemieckiego obozu zagłady Treblinka II. Biegli sądowi, którzy badali sprawę obozu zagłady ustalili liczbę żydowskich ofiar na 900 tysięcy.

Zdjęcie z tego samego okresu. Kości pomordowanych na terenie obozu Treblinka II
(fot. Wikimedia Commons/ Unknown/ [1])

Największy proces załogi Treblinki odbył się przed sądem w Düsseldorfie. Rozpoczął się 12 października 1964 roku, a wyrok ogłoszono 24 sierpnia rok później. Oskarżono dziesięciu zbrodniarzy, w tym ostatniego komendanta obozu Kurta Franza.

Był on wymieniany jako największy zbrodniarz Treblinki. Ponosił bezpośrednią odpowiedzialność za śmierć setek tysięcy ludzi. Wybudował budynki imitujące elegancki dworzec, który miał oszukiwać przyszłe ofiary.

W obozie był znany ze szczególnego okrucieństwa. Dzieci, które stanęły na jego drodze podrzucał nogą i w powietrzu rzucał na ścianę, przez co nie miały one szans na przeżycie. "Szczególnym okrucieństwem odznaczał się Niemiec nazwiskiem Franz, (...) chodził on przeważnie z psem zwanym "Bari". Pies ten był tak przyuczony, że na rozkaz rzucał się na robotnika i szarpał go w ten sposób, że bardzo często dobijano go w lazarecie."

Kiedy niemiecka policja przeszukała mieszkanie Franza odnalazła album ze zdjęciami dotyczącymi służby w Treblince i uczestnictwa w akcji T4 ("eliminacji życia niewartego życia"). Podpisany był on jako "Schöne Zeiten" (czyli "Piękne Czasy"). Franz został skazany na dożywotnie pozbawienie wolności za morderstwo 139 osób i współuczestnictwo w likwidacji około 300 tys. ludzi.

Obok Kurta Franza na ławie oskarżonych zasiadł Willi Mentz. Zarządzał on tzw. lazaretem, w którym mordowano ludzi starszych, chorych, kobiety i dzieci niemogące dojść do komór gazowych. Mentz mordował ofiary wrzucając je do dołów płonących. Ze względu na swoje okrucieństwo i biały lekarski fartuch otrzymał przydomek "Frankenstein".

Jeden z ocalałych więźniów tak go opisywał: "Mentz, który specjalizował się w mordowaniu wszystkich ludzi sprowadzonych do Lazaretu, nikomu innemu nie powierzyłby swojej pracy (...). Do tego budynku przyprowadzono raz 10-letnią dziewczynkę z 2-letnią siostrą. Kiedy starsza dziewczynka zobaczyła, że Mentz wyciąga rewolwer, aby zastrzelić jej siostrę, rzuciła się na niego z płaczem pytając, dlaczego chce to zrobić. Nie zabił małej; wrzucił ją żywcem do płonącego dołu, a potem zabił starszą." Za zbrodnie został skazany na dożywocie.

Karą dożywocia zostali ukarani także Heinrich Matthes i August Miete. Pierwszy z nich zarządzał Obozem II i nadzorował komory gazowe. Nazywano go "doktorem", ponieważ maltretował więźniów z obojętnych wyrazem twarzy. August Miete nosił przydomek "Anioł Śmierci". Na swoje ofiary czekał na mylącym wyglądem dworcu, a potem strzelał im w plecy i wrzucał do płonących dołów.

Najwięksi zbrodniarze nazistowscy zostali skazani. Na swoje usprawiedliwienie mieli tylko słowa "wykonywałem jedynie swój obowiązek." Podczas procesu w Düsseldorfie osiem osób zostało uznanych za winnych i skazanych na kary więzienia od 4 lat do dożywocia. Otto Horn został uniewinniony, a Albert Rum zmarł w trakcie procesu.

Tablica z nazwą stacji kolejowej na wystawie w Jad Waszem
(fot. Wikimedia Commons/David Shankbone/[2])

Wyrok w pierwszym procesie załogi Treblinki:

1. Kurt Franz - dożywotnie pozbawienie wolności
2. Willi Mentz - dożywotnie pozbawienie wolności
3. Heinrich Matthes - dożywotnie pozbawienie wolności
4. August Wilhelm Miete - dożywotnie pozbawienie wolności
5. Gustav Münzberger - 12 lat pozbawienia wolności
6. Otto Stadie - 7 lat pozbawienia wolności
7. Franz Suchomel - 6 lat pozbawienia wolności
8. Erwin Lambert - 4 lata pozbawienia wolności
9. Otto Horn - uniewinniony
10. Albert Rum - zmarł w trakcie procesu

Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0

Wszystkie cytaty w tekście pochodzą z artykułu z Wikipedii .
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
[Creative Commons](http://pl.wikipedia.org/wiki/Creative_Commons)
[Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.0. ](http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0/deed.en)
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
[Creative Commons](http://pl.wikipedia.org/wiki/Creative_Commons)
[Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 3.0. Niemcy ](http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/de/deed.pl)