Paul Ludwig Hans Anton urodził się w Poznaniu, a jego pełne nazwisko brzmiało von Beneckendorff und von Hindenburg. Żołnierska tradycja w rodzinie była mocno zakorzeniona, choć on sam wybrał karierę polityka bezpartyjnego, to jeśli trzeba było bronił też ojczyzny. Na wieść o jego śmierci zarządzono w Niemczech żałobę narodową. Pogrzeb odbył się z wielką pompą, a ciało pochowano w grobowcu w Tannenberg. W pogrzebie brał udział sam Adolf Hitler.
Miało być jak Stonenhenge
Widok ogólny od strony wejścia w 1944.
(fot. Wikimedia Commons/Sierstorpff /[1])
Mauzoleum w Tannenberg wzniesiono dla uczczenia zwycięstwa, jakie odniósł Paul von Hindenburg nad armią rosyjską. Po murze i baszcie nie ma teraz śladu, ale pod wielkim wysypiskiem śmieci nadal spoczywają nad zwłoki dwudziestu nieznanych żołnierzy.
Pomysł uczczenia niemieckiego zwycięstwa narodził się w 1919 roku. Pięć lat później ogłoszono konkurs. Wpłynęło 381 prac, wybrano projekt dwóch architektów z Berlina Walter i Johannes Krügerowie, którzy nawiązali do starogermańskich bloków kamiennych w Stonenhenge.
Do budowy użyto czerwonej cegły. Zniszczenia pierwszej wojny światowej upamiętniały wykute w granice herby czternastu miast wschodniopruskich.
Każda wieża sławiła potęgę Prus
Budowla w kształcie ośmiokąta zajęła powierzchnię 7,5 h i miała osiem dwudziestometrowych wież. Wieża północna była pomieszczeniem dla wartowników, wieża druga sprawowała miejsce pochówku Hindenburga w okresie od 7 sierpnia 1934 roku do 2 października 1935 roku.
Wieża zachodnia została poświęcona historii militarnej Prus Wschodnich. Wieża Sztandarowa zawierała kopie sztandarów wszystkich jednostek. Wieża Nieznanego Żołnierza to miejsce pochówku Hindenburga i jego żony. Wieża Żołnierska była poświęcona żołnierzowi zwykłemu, a wieża wschodnia ofiarom I wojny światowej. Ostatnia z nich, wieża Generalska miała upamiętniać v15 pruskich generałów dowodzącym w Bitwie Mazurskiej pod Tannenbergiem.
Serce Mauzoleum stanowiła krypta, w której pochowano dwudziestu nieznanych żołnierzy. Po śmierci Hindenburga ich prochy przeniesiono do dwóch krypt bocznych.
W styczniu 1945 roku Niemcy wynieśli szczątki von Hindenburgów z mauzoleum. Kilka dni później pomnik został wysadzony przez wojska niemieckie, aby uchronić go przed zbezczeszczeniem przez Armię Czerwoną. Trumny Hindenburga i jego małżonki ewakuowano drogą morską na krążownikach "Emden" i "Pretoria". Zrównanie mauzoleum z ziemią trwało jeszcze kilka lat. Marmur i granit, które po nim zostały wykorzystano do budowy Pałacu Kultury i Nauki i Domu Partii w Warszawie.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 3.0. Niemcy
