W Stanach Zjednoczonych dyskryminacja rasowa została zatwierdzona w Jim Crow Laws, dokumencie, który ograniczał prawa murzyńskich niewolników i pogłębiał separacje między biała, a czarną ludnością. Ustawy wprowadzające segregację rasową opierały się o konstytucjonalne prawo głosu, czyli umiejętność czytania i pisania lub posiadania stałego adresu.
Dlatego czarni obywatele zostali uznani za margines społeczny, z którym biali ludzie nie powinni mieć nic wspólnego. Osoby o czarnym kolorze skóry byli zmuszani do korzystania z oddzielnych szkół, toalet, ławek, pociągów i restauracji. Prawo zabraniało także między-rasowych małżeństw.
Dopiero po zakończeniu II wojny światowej rósł sprzeciw wobec segregacji. 26 lipca 1948 roku prezydent Truman podpisał Executive Order, dokument który zakończył segregację w wojsku. Co było przyczyną takiej decyzji? Sukces grupy lotniczej złożonej z czarnoskórych obywateli USA.
Dużą rolę w zniesieniu segregacji rasowej mieli Rosa Parks i Martin Luther King, aktywiści działający na rzecz praw człowieka. Ich życie było uznane za obywatelskie nieposłuszeństwo. Aktywiści w komunikacji miejskiej, czy restauracjach siadali na miejscach przeznaczonych wyłącznie dla białych. Był to ich znak protestu wobec polityki segregacji.
Czarnych eskortowało wojsko
17 maja 1954 roku Sąd Najwyższy wydał decyzję w sprawie Brown vs Board of Education of Topeka, w której ojciec Lindly Brown wystąpił o możliwość edukacji swojej córki w szkole dla białych. Sąd stanął po jego stronie uznając, że obowiązująca w szkołach segregacja rasowa jest niezgodna z konstytucją. Decyzja sądu spotkała się z oporem społeczności rasistowskich. Pokojowe marsze protestacyjne były rozpędzane przez policję, a biali działacze, którzy współpracowali z czarnymi byli mordowani przez Ku-Klux-Klan.
Kiedy w 1957 roku pierwszych dziewięciu czarnoskórych uczniów miało rozpocząć naukę w Little Rock Central High School drogę do szkoły zagrodziła im lokalna Gwardia Narodowa. Aby przełamać opór zwolenników segregacji prezydent Stanów Zjednoczonych Dwight Eisenhower wysłał do szkoły 101 Dywizję Powietrzną, która miała eskortować dzieci.
Ustawa Kongresu z 1965 roku dała Amerykanom pełne prawa wyborcze i zakazała segregacji rasowej. Rząd federalny wprowadził także akcję afirmatywną, która miała na celu naprawienie krzywd i wyrównanie szans życiowych czarnej ludności. Polegała ona na pierwszeństwie czarnych w przyjmowaniu do pracy, czy na studia wyższe. Tym samym spełniło się marzenie Martin Luther Kinga, który 28 sierpnia 1963 roku w Waszyngtonie wygłosił przemówienie "I have a dream", w którym wyraził życzenie integracji ludności i sprawiedliwości rasowej.
Równouprawnienie osób różnych ras potwierdzała Deklaracja Niepodległości wprowadzona przez Tomasza Jeffersona w 1776 roku, w której znajdował się zapis: "Uważamy następujące prawdy za oczywiste: że wszyscy ludzie stworzeni są równymi, że Stwórca obdarzył ich pewnymi nienaruszalnymi prawami, że w skład tych praw wchodzi życie, wolność i swoboda ubiegania się o szczęście".
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.0.
