Grupa robotników, która pracowała we wrocławskiej piaskowni w Zakrzowie trafiła na duży kamień. Kiedy go usunęli okazało się, że w sporym zagłębieniu znajdują się ludzkie szczątki i dawne przedmioty codziennego użytku.
Odkryciem pracowników zajęli się archeolodzy, którzy oszacowali, że komora pochodzi z IV w n.e. Grubość jej ścina dochodziła do jednego metra.
Grota pełna kosztowności
Zagłębienie pełniło rolę cmentarzyska. Tradycja rzymska nakazywała chowanie zmarłych wraz z ich dobytkiem, dlatego oprócz szczątek znaleziono także cenne przedmioty. Pochodziły one z różnych części imperium rzymskiego. Były wśród nich: szklane naczynia, srebrne noże i łyżki, zestaw naczyń do picia wina, misy, złote zapinki i zawieszki, naszyjniki, monety rzymskie, wyroby z bursztynu oraz podstawa ołtarzyka.
W czasie prowadzonych badań, archeolodzy trafili na kolejne dwie groty. Znaleziono tam wyłącznie szczątki kobiet. W grobowcach odkryto także biżuterię ze złota, naczynia gliniane oraz srebrne sztućce i szkatułki.
Zostały tylko łyżeczki
Robotnicy, którzy pracowali we wrocławskiej piaskowni szybko zorientowali się, że mają do czynienia z rzeczami cennymi. Zaczęli je sprzedawać. Niestety mimo śledztwa i licznych rewizji policyjnych, z dawnych skarbów udało się odzyskać tylko srebrne łyżeczki.
Jak ustalili naukowcy wszystkie przedmioty należały do władców wschodniogermańskiego ludu Wandalów. Przybyli oni na Śląsk na początku naszej ery.
Wrocławskie znalezisko zostało podarowane Muzeum Starożytności Śląskich. Wystawę otworzono w 1937 roku. Następnie część zbiorów została wypożyczona muzeum w Berlinie. Osiem lat później zbiory niemieckiego muzeum zostały zniszczone przez Armię Czerwoną. Przepadły także pamiątki z Wrocławia. Te, które się zachowały można do dziś oglądać w Muzeum Archeologicznym.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.5.
