Marsjańską Twarz sfotografowano w regionie Cydonia Planitia, który znajduje się między równiną Acidalia Planitia a wyżyną Arabia Terra. Uważa się, że miliardy lat temu Acidalia Planitia była ogromną przestrzenią wodną, a Cydonia była wybrzeżem znajdującym się na południowo-wschodnim brzegu owego akwenu.
Obszar Cydonia stał się znany, gdy 25 lipca 1976 został po raz pierwszy sfotografowany przez przelatującą 1860 km nad jego powierzchnią sondę Viking 1, a JPL sześć dni później opublikowało zdjęcia w prasie. Wtedy zauważono długą na 3 kilometry i wysoką na 240 metrów strukturę geologiczną, którą media powiązały z wizerunkiem ludzkiej twarzy. Późniejsze zdjęcia wykonane z orbitera Mars Global Surveyor nie były już jednak tak przekonujące.
Powszechnie uważa się, że jest to iluzja optyczna, gra świateł i cieni. Widzenie ludzkiej twarzy jest efektem pareidolii, zjawiska, dzięki któremu ludzki mózg ma tendencję do rozpoznawania kształtów ludzi i zwierząt w nietypowych kształtach elementów krajobrazu. Pierwsze zdjęcie wykonano, gdy Słońce było nisko nad horyzontem.
Mimo to, nadal wielu ludzi uznaje formację za twór sztuczny, uważając ją za wytwór starożytnej, wysoko zaawansowanej kosmicznej cywilizacji, której członkowie mieli skolonizować Ziemię. W 1987 roku Richard Hoagland w swojej książce "The Monuments of Mars: A City on the Edge of Forever" dopatrywał się w sąsiadujących z Twarzą obiektach ruin wzniesionego przez Marsjan miasta z piramidami, świątyniami i arteriami.
Późniejsze zdjęcia z lat 1998 i 2001, wykonane w wyższej rozdzielczości i przy czystszej atmosferze, wykazały znacznie mniejsze podobieństwo do ludzkiej twarzy. Całość okazała się po prostu silnie zerodowaną górą. Zwolennicy teorii spiskowych mimo to twierdzą, że późniejsze zdjęcia zostały sfałszowane, a NASA celowo ukrywa przed światem informacje o istnieniu cywilizacji na Marsie.
KŻ
