Pomysł stworzenia Programu III przekonanie do tego pomysłu władz, a dokładniej Władysława Gomułki zawdzięcza się Stanisławowi Stampf'lowi, współautorowi legendarnego słuchowiska "Matysiakowie"
W założeniu, Trójka miała być radiem dla młodych ludzi, a jej zadaniem było odciągnięcie młodzieży od zachodnich stacji. Miało to zapewnić władzy możliwość oddziaływania ideologicznego i indoktrynacji.
Testowe nadawanie Trójka rozpoczęła 1 marca 1958. Była wtedy odbierana jedynie w Warszawie, Opolu i Katowicach. Natomiast za oficjalną datę rozpoczęcia działalności Prograum III przyjmuje się 1 kwietnia 1962 roku. Pierwszym dyrektorem programy był poeta i autor tekstów piosenek Edward Fiszer.
Artystyczne oraz rozrywkowe audycje Trójki były z założenia skierowane przede wszystkim do ludzi młodych, zwłaszcza środowiska studenckiego.
Dzięki takiemu profilowi stacji, na falach III Programu można było posłuchać jazzu, big beatu czy rock'n'rolla. W przeciwieństwie do audycji Programu I, publicystyka o charakterze propagandowym była w Trójce ograniczona do minimum.
Pierwszą audycją, którą usłyszeli słuchacze nowej stacji, był "Mój magnetofon" (pierwowzór nadawanej do dziś "Muzycznej poczty UKF"), którą prowadził Mateusz Święcicki.
W pierwszych latach działalności stacji, czas emisji programu nie przekraczał dwóch godzin na dobę. Później, czas emisji programu się zwiększał aż na początku lat 60. wydłużono program do osiemnastu godzin. Obecnie kanał nadaje 24 godziny na dobę.
Jedną z audycji, która wówczas pojawiła się na antenie (i do dziś jest nadawana, był program "MiniMax – czyli minimum słowa, maksimum muzyki" prowadzony przez Piotra Kaczkowskiego.
