Welocyped nie posiadał łańcucha ani hamulców. Pojazd Draisa napędzany był pedałami osadzonymi na osi przedniego koła. Pierwsze wersje welocypedów powstawały w pierwszej połowie XIX wieku.
Konstrukcja Draisa inspirowana była "maszyną biegową". Drais po raz pierwszy użył swojego pojazdu w czerwcu 1817, a rok później opatentował swój wynalazek.
Pojazd Draisa szybko stał się popularny w Wielkiej Brytanii i Francji, gdzie był nazywany odpowiednio hobby horse i draisienne. Ze względu na zasadę działania każda draisine musiała być indywidualnie dopasowana dla konkretnego użytkownika. Większość producentów nie znało bowiem wynalazku regulowanego siodełka, a więc wielkość pojazdu musiała być dostosowana do wzrostu i długości nóg użytkownika.
Maszyna biegowa była w całości zbudowana z drewna, poruszano się nią wyłącznie po dobrze utrzymanych drogach. O jej popularności świadczy fakt, że niektóre samorządy zakazywały korzystania z niej, ponieważ użytkownicy welocypedu nader często powodowali wypadki z udziałem pieszych.
Oryginalny egzemplarz roweru Draisa znajduje się w muzeum miejskim w Karlsruhe.
