Antoni Petrykiewicz urodził się w 1905 roku. Należał do oddziału "Straceńców" generała Romana Abrahama.
Ojciec Antosia, Kasper Petrykiewicz miał we Lwowie niedużą posiadłość na lwowskim Zniesieniu. Miał trzy siostry i czterech braci. Wszyscy Petrykiewiczowie brali udział w obronie Lwowa a czterech z nich spoczęto na Cmentarzu Orląt.
Był uczniem II klasy gimnazjum lwowskiego, kiedy to w 1918 roku Polska poderwała się do walki o niepodległość, Austriacy pozostawili miasto w rękach Ukraińców. Gdy polska ludność zobaczyła na ulicach ukraińskie flagi, ruszyła do walki.
Tak rozpoczęły się walki o Lwów. W mieście nie było polskiego wojska, więc ludność cywilna musiała chwycić za broń. Miasta zaczęli bronić wszyscy, także dzieci, które nazwane później "Lwowskimi Orlętami" poświęcały swoje życie dla państwa.
Młody bohater
23 grudnia 1919 roku w trakcie obrony Góry Stracenia został ciężko ranny. Przewieziono go do szpitala na Politechnice Lwowskiej. Lekarzom nie udało się go uratować, 13-letni Antoni zmarł 16 stycznia 1919 roku. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa.
Na jego grobie wyryto napis: "szer. Petrykiewicz Antoni, lat 13, uczeń II klasy gimnazjum V z odcinka III Góra Stracenia, ranny 23.XII. na Persenkówce, † 16 I 1919 r, kawaler Virtuti Militari, 3 krz. wal., odznaką rycerzy śmierci, odz. III odc. Orlęta".
3 maja 1976 roku podczas uroczystości na Jasnej Górze przemawiający tam generał Abraham powiedział: "Najmłodszym żołnierzem ochotniczym w moim oddziale w listopadzie 1918 roku był uczeń drugiej klasy gimnazjalnej, Antoni Petrykiewicz, lat 13. W walce był nieustępliwy. Padł z bronią w ręku na Persenkówce. Podałem go wraz z innymi obrońcami do najwyższego odznaczenia Krzyżem Virtuti Militari. Podczas raportu składanego Naczelnikowi Państwa w Belwederze prosiłem o zatwierdzenie listy żołnierzy przedstawionych do tego odznaczenia. Marszałek Józef Piłsudski zaakceptował ten wniosek."
Antoni Petrykiewicz został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. To najwyższe i najstarsze polskie odznaczenie wojskowe, które jest przyznawane za wybitne dokonania na froncie.
Henryk Zbierchowski, polski poeta żyjący na przełomie XIX i XX wieku napisał wiersz poświęcony Antoniemu Petrykiewiczowi "O Antosiu""
W pamięci ten żołnierz mały,
Który ocalił Lwów.
Dla Polski chwały:
Czapka większa od głowy,
Pod którą widać włos płowy.
A na obszernym mundurze
Jak ze starszego brata
Na łacie łata,
Dziura na dziurze.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
