Fot. Wikimedia Commons
7 stycznia 1971 roku Jerzy Kulej zakończył karierę sportową. Był najbardziej utytułowanym zawodnikiem w historii polskiego boksu
12-letni Jurek poznał trenera boksu Wincentego Szyińskiego, który jednak nie zezwolił mu wówczas na treningi z uwagi na wiek. Karierę boksera mógł rozpocząć dopiero cztery lata później w 1955 roku w Starcie Częstochowa.
W 1958 zadebiutował w reprezentacji Polski, której trenerem był wówczas Feliks Stamm. W 1963 na mistrzostwach Europy w Moskwie wywalczył złoty medal w wadze lekkopółśredniej, pokonując obrońcę złotego medalu Aloizsa Tumiņša z ZSRR.
Pierwszy złoty medal olimpijski wywalczył na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964. W walce finałowej znowu zmierzył się z reprezentantem ZSRR Jewgienijem Frołowem.
W 1965 ponownie został mistrzem Europy, a w 1967 wicemistrzem.
Na olimpiadzie w Meksyku powtórzył sukces z Tokio i po pojedynku z Kubańczykiem Enrique Regüeiferosem zdobył drugi złoty medal. Wygrał stosunkiem głosów 3:2.
W trakcie kariery bokserskiej stoczył 348 walk, 317 wygrał, 6 zremisował i 25 przegrał.
W 1968 roku został odznaczony przez Radę Państwa Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1998, za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej oraz osiągnięcia sportowe, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1995 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.
Magister i aktor, już nie milicjant
Po zawieszeniu rękawic na kołku, ukończył w 1972 roku studia na Wydziale Nauczycielsko-Trenerskim Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W tym samym roku odszedł także z Milicji Obywatelskiej, której był formalnie funkcjonariuszem jako zawodnik Gwardii Warszawa.
W latach 2001-2005 był posłem na Sejm wybranym z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgu warszawskiego.
Od 1997 mieszkał w Ełku. Wspierał zawodników Mazura Ełk, okazyjnie ich trenując. Był również honorowym członkiem tego klubu.
Był konsultantem przy produkcji "Ogniem i mieczem". Wystąpił gościnnie m.in. w "Przepraszam, czy tu biją?" i "Papa Stamm". W 1996 opublikował swoją autobiografię "Jerzy Kulej - dwie strony medalu".
10 grudniu 2011 doznał rozległego zawału serca. Siedem miesięcy później zmarł w Mazowieckim Szpitalu Bródnowskim. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 20 lipca 2012 w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie z udziałem przedstawicieli władz państwowych, a także ludzi sportu i kultury. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 3.0. Niemcy
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii.