12-letni Jurek poznał trenera boksu Wincentego Szyińskiego, który jednak nie zezwolił mu wówczas na treningi z uwagi na wiek. Karierę boksera mógł rozpocząć dopiero cztery lata później w 1955 roku w Starcie Częstochowa.
W 1958 zadebiutował w reprezentacji Polski, której trenerem był wówczas Feliks Stamm. W 1963 na mistrzostwach Europy w Moskwie wywalczył złoty medal w wadze lekkopółśredniej, pokonując obrońcę złotego medalu Aloizsa Tumiņša z ZSRR.
Pierwszy złoty medal olimpijski wywalczył na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964. W walce finałowej znowu zmierzył się z reprezentantem ZSRR Jewgienijem Frołowem.
W 1965 ponownie został mistrzem Europy, a w 1967 wicemistrzem.
Na olimpiadzie w Meksyku powtórzył sukces z Tokio i po pojedynku z Kubańczykiem Enrique Regüeiferosem zdobył drugi złoty medal. Wygrał stosunkiem głosów 3:2.
W trakcie kariery bokserskiej stoczył 348 walk, 317 wygrał, 6 zremisował i 25 przegrał.