Święto Pracy, czyli Dzień Solidarności Ludzi Pracy zostało wprowadzone w 1889 roku przez II Międzynarodówkę. Miało ono upamiętniać wydarzenia z Chicago, gdzie odbył się strajk, w którym walczono o 8-godzinny dzień pracy.
Krwawe strajki
Sytuacja w Chicago była bardzo napięta. Ludzie musieli pracować do dwudziestu godzin na dobę, a za pracę w fatalnych warunkach dostawali niskie wynagrodzenia. Rozpoczęły się strajki. Czarnoskórzy robotnicy protestowali głównie przeciwko firmie McCormick Harvester Co. Firma zapowiedziała grupowe zwolnienia, jednak przez manifestacje do nich nie doszło. Kilka lat później zarząd firmy całkowicie wymienił kadrę pracowniczą, a nowi robotnicy byli pilnowali przez kilkudziesięciu ochroniarzy.
Działacze związkowi zapowiedzieli grupowe protesty na 1 maja 1886 roku. Ich celem było wywalczenie ośmiogodzinnego dnia pracy. Strajkiem dowodził Albert Parsons, a wspierał go August Spies.
Podczas strajku doszło do bójki między demonstrantami, a nowymi pracownikami firmy Mc Cormicka. Dokładna liczba ofiar nie jest znana. Związkowcy postanowili nie przerywać protestów. 3 maja strajkowali przed firmą MCormick Harvester.
Dzień później na placu Heymarket w Chicago zorganizowano demonstrację robotniczą. Wiec, który został przygotowany przez Parsonsa, Spiesa i Samuela Fieldena miał być pokojowy. Jednak policjanci dowodzeni przez Johna Bienfielda zaatakowali protestujących. Chcąc bronić się, robotnicy rzucili w stronę policji bombę. Funkcjonariusze użyli ognia. W wiecach wzięło udział od 300 tys. do pół miliona osób. Liczba ofiar nie jest znana.
Chcieli godnych warunków, zostali skazani
O spowodowanie zamachu zostali oskarżeni przywódcy walczących robotników. Rozprawie przewodniczył Joseph Gary. Mężczyzn skazano na karę śmierci. Wyrok został wykonany 11 listopada 1887 roku.
Parsons, Engel, Spies i Fischer zostali powieszeni. Dzień wcześniej Louis Lingg popełnił samobójstwo. Pozostali oskarżeni skorzystali z prawa łaski i wyszli z więzienia po siedmiu latach odsiadki.
W hołdzie dla zmarłych
Wydarzenia majowe były bardzo ważne dla związków robotniczych. Chcąc uczcić ich pamięć i walkę o wspólne dobro postanowili wywalczyć lepsze warunki dla robotników. Powstała Partia Pracy w Chicago. Miała ona stać na straży praw pracowników.
Trzy lata po tragicznych strajkach, podczas obrad w Paryżu II Międzynarodówka uznała 1 Maja Świętem Pracy. Był to dzień uczczenia pamięci licznych ofiar ruchu robotniczego.
Święto pracy w Polsce
Pierwsze obchody Święta Pracy w Polsce zostały zorganizowane w 1890 roku. Odbyły się one wbrew woli zaborców. Masowe demonstracje miały miejsce piętnaście lat później. Były one organizowane przez Polską Partię Socjalistyczną, Socjaldemokrację Królestwa Polskiego i Litwy oraz BUND (Powszechny Żydowski Związek Robotniczy na Liwie, Polsce i Rosji). Protestujący często byli atakowani przez policję i bojówkarzy. Tradycja pochodów majowych przetrwała do dziś. Podobne obchody zostały zorganizowane w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Belgii i Francji.
Po zakończeniu wojny rząd komunistyczny ustanowił 1 maja świętem państwowym i wolnym od pracy.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
Zobacz zdjęcie w zbiorach NAC:
