Elżbieta Windsor urodziła się 21 kwietnia 1926 roku w Londynie. Jej ojcem był książę Yorku Albert (późniejszy król Jerzy VI), a matką Elżbieta Bowes-Lyon. Wychowaniem Elżbiety zajmowała się niania, a edukacją guwernantka Marion Crawford. Przyszła królowa była spokojnym i poukładanym dzieckiem.
Ambicje młodej księżnej
Kiedy Elżbieta miała 10 lat, umarł jej dziadek. Tron objął stryj, Edward VIII. Jednak ze względu na to, że nie mógł poślubić wybranki swojego serca Wallis Simpson abdykował 11 grudnia 1936 rok. Wtedy na tron wstąpił ojciec Elżbiety.
Po wybuchu II wojny światowej, Elżbieta wraz z siostrą, Małgorzatą zostały umieszczone w zamku Windsor w Berkshire.
Na początku 1945 roku Elżbieta przekonała ojca, by pozwolił jej odbyć służbę wojskową. Tym samym, stała się ona jedyną członkinią brytyjskiej rodziny królewskiej, która wstąpiła do wojska. Została przeszkolona na kierowcę i mechanika uzyskując przy tym stopień kapitana.
Pierwsza miłość
22 lipca 1939 roku Elżbieta razem z rodzicami wyjechała do Dartmouth, gdzie miała odwiedzić Akademię Marynarki. Ze względu na panującą epidemię świnki, wizyta nie doszła jednak do skutku. Przewodnikiem Elżbiety i jej rodziny po mieście został Filip Mountbatten, który wpadł w oko młodej damie. Zauroczenie to nie przypadło jednak do gustu rodzicom księżniczki. Król Jerzy wysłał nawet córkę do Afryki licząc, że Elżbieta zapomni o sympatii. Jak się później okazało, mylił się. W 1946 roku zakochani się zaręczyli, a w listopadzie następnego roku wzięli ślub. W 1948 roku Elżbieta urodziła pierwsze dziecko, syna Karola. Następnie na świat przyszli Anna, Andrzej i Edward.
Nowa Królowa
Pod koniec lat 40 ojciec Elżbiety ciężko zachorował. Księżna przejmowała coraz więcej jego obowiązków. Podczas pobytu w Kenii dostała wiadomość, że król zmarł na raka gardła. Uroczyste ogłoszenie następcy tronu odbyło się 7 lutego 1952 roku w St. James's Palace. Królowa wybrała imię Elżbieta II. Była pierwszym monarchinią. która w momencie wstąpienia na tron przebywała zagranicą.
Koronacja podpisana suchym piórem
Koronacja odbyła się 2 czerwca 1953 roku. Wzięło w niej udział około 7 tys. osób. Królowa przysięgła na Biblię, że będzie rządzić królestwem zgodnie z jego prawami i zwyczajami, po czym, podpisała pergamin potwierdzający, a właściwie udawała, że go podpisuje, bo akurat zabrakło atramentu w kałamarzu.
Arcybiskup namaścił świętymi olejkami dłonie, pierś i czoło nowej królowej. Ubrano ją w białą albę ze złotą tuniką.
Na zakończenie ceremonii arcybiskup nałożył na głowę Elżbiety II koronę św. Edwarda. Książęta Edynburga, Gloucester i Kentu oraz lordowie złożyli hołd królowej, po czym wspólnie zawołali: "God save Queen Elizabeth." Królowa wraz z mężem przyjęła komunię świętą. Zostało także uroczyście odśpiewane "Te Deum". Koronacja trwała trzy godziny.
Wielu uważa królową brytyjską za osobę chłodną i zdystansowaną. Lata jej panowania wypełniały podróże zagraniczne oraz spotkania z przedstawicielami innych religii. Nigdy nie zdradziła swoich osobistych opinii na tematy polityczne.
Królowa Elżbieta II wraz z mężem zamieszkali w pałacu Buckingham w centrum Londynu. Była to oficjalna rezydencja brytyjskich królów i królowych od 1837 roku. W 2002 królowa Elżbieta świętowała 50-lecia swojego panowania. 21 grudnia 2007 roku królowa stała się najstarszym brytyjskim monarchą.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.5.
