Marian Włodzimierz Zacharski urodził się 15 sierpnia 1951 w Gdyni, a wychował w Sopocie. Jest emerytowanym generałem brygady, był funkcjonariuszem wywiadu PRL (Departament I MSW, część Służby Bezpieczeństwa MSW) i RP - UOP (Zarząd Wywiadu).
Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Został ujęty w USA w 1981 i skazany za szpiegostwo na karę dożywotniego pozbawienia wolności. W 1985 roku, po wymianie na 25 współpracowników wywiadu amerykańskiego więzionych w krajach bloku wschodniego, powrócił do Polski. Od 1996 mieszka w Szwajcarii.
Zacharski przybył do Kalifornii w 1975, jako pracownik Polish-American Machinery Corporation (POLAMCO), firmy będącej reprezentantem polskiej centrali handlu zagranicznego Metalexport (przykrywki wywiadu PRL). Formalnie Zacharski zajmował się sprzedażą maszyn i urządzeń kalifornijskim przedsiębiorstwom przemysłu lotniczego. Zaprzyjaźnił się z tonącym w długach Williamem Bellem, pracownikiem Hughes Aircraft Corporation. Zwerbowany przez Zacharskiego Bell otrzymał od polskiego wywiadu 110 tysięcy USD gotówką oraz złote monety o wartości ok. 60 tysięcy USD.
Wśród bezcennych materiałów zdobytych przez Mariana Zacharskiego znalazły się m.in.: dokumentacja techniczna rakiet przeciwlotniczych typu Hawk, dane dotyczące oprzyrządowania radarowego dla samolotów typu stealth, bombowca strategicznego, nowego wówczas Rockwell B-1, myśliwca F-15 Eagle, LPIR oraz sonarów dla atomowych okrętów podwodnych. Materiały te były następnie w znacznej części przekazywane radzieckiemu wywiadowi wojskowemu GRU. Zacharskiemu przypisuje się również udział w zdobyciu planów egzemplarza najnowszego amerykańskiego czołgu M1 Abrams.
W 1981 kapitan Marian Zacharski został zdekonspirowany przez Polaka pracującego w ONZ Jerzego Korycińskiego, który zbiegł i poinformował Federalne Biuro Śledcze o działalności polskiego wywiadu w Stanach Zjednoczonych Ameryki. William Bell, główne osobowe źródło informacji Zacharskiego, przystał na współpracę z kontrwywiadem FBI i namówił go na rozmowę, mając przy sobie ukryte urządzenie podsłuchowe. Zacharski został aresztowany 28 czerwca 1981. Odmówił składania wyjaśnień (nie ujawnił tajemnic państwowych). 14 grudnia 1981 został skazany na karę dożywotniego więzienia. William Bell otrzymał karę 8 lat więzienia. Marian Zacharski przez wiele lat jako więzień był łamany przez kontrwywiad FBI w celu przewerbowania w zamian za wolność, lecz nie uległ tym próbom.
11 czerwca 1985 Zacharskiego oraz trzech innych szpiegów wschodnioeuropejskich wymieniono na 25 osób więzionych w krajach bloku wschodniego.
Po powrocie do kraju zdekonspirowany kapitan SB Zacharski szybko awansuje. Pełni służbę m. in. w komórce organizacyjnej Dep. I SB MSW szkolącej funkcjonariuszy służby nielegalnej w OKKW w Starych Kiejkutach. Jednocześnie został mianowany dyrektorem generalnym przedsiębiorstwa państwowego Pewex.
W 1994 mianowanie Mariana Zacharskiego na Dyrektora Zarządu Wywiadu Urzędu Ochrony Państwa zostało oprotestowane, rzekomo w imieniu rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki, przez niektórych amerykańskich byłych polityków, w tym przez Zbigniewa Brzezińskiego. Po kilku dniach od nominacji Dyrektor ZW UOP płk Zacharski złożył rezygnację i został doradcą ówczesnego Szefa UOP, pułkownika Gromosława Czempińskiego. W 1995 pułkownik UOP Zacharski wysłany został z misją na Majorkę, gdzie miał zwerbować funkcjonariusza SWR RF pułkownika Władimira Ałganowa. Choć operacja zakończyła się niepowodzeniem, w ostatnim dniu urzędowania na stanowisku Prezydenta RP, Lech Wałęsa wręczył mu awans generalski.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
