Makler i doktor pierwszymi AA

Dzień założenia ruchu był dniem ostatniego kieliszka doktora Boba, który poprzedniego dni upił się tak, że nie mógł przeprowadzić operacji. Jedynym lekarstwem był alkohol. Od kolegi Billa W. (alkoholika po czterech hospitalizacjach) dostał piwo i środki uspokajające. Po tym wydarzeniu postanowił się leczyć.

Ruch swoje korzenie miał w Grupach Oksfordzkich (organizacja chrześcijańska, której założeniem było poddanie się woli Boga). Po odłączeniu się od niego, uczestnicy postanowili spisać swoje doświadczenia. W 1939 roku ukazała się książka "Anonimowi Alkoholicy". To od niej wzięła się nazwa całego ruchu.

Grupy AA organizują spotkania otwarte. Odbywają się one regularnie, można na nie przychodzić według własnych potrzeb. Podczas terapii pokazuje się, w jaki sposób uczestnicy sami nauczyli się żyć bez alkoholu. Najważniejszym celem wspólnoty jest pozostać trzeźwym i pomagać innym osiągać trzeźwość. Anonimowość gwarantuje, że imię, nazwisko i zawód członków nie zostaną ujawnione.

Działalność AA opiera się na idei 12 kroków. Ma ona na celu zmianę określonych nawyków i zmianę spojrzenia na siebie oraz świat. Najważniejszym z nich jest uświadomienie sobie, że alkohol kieruje życiem. Kolejne z nich mówią o tym, że istnieje siła większa, która jest w stanie uleczyć alkoholika i należy powierzyć życie opiece Boga (lub sile wyższej, bez względu na wyznanie).

Następne mówią o rachunku sumienia i przyznaniu się do błędów oraz wyzbyciu się wad. Każdy alkoholik powinien naprawić swoje życie i relacje z osobami, które zostały przez niego skrzywdzone. W tym procesie ważna jest medytacja lub modlitwa, która prowadzi do samodoskonalenia. Ostatni krok to przebudzenie duchowe, w wyniku którego osoba jest w stanie pomóc innym alkoholikom.

W połowie lat dziewięćdziesiątych wspólnota liczyła ponad 2 mln uczestników w ponad 96 tys. grup w 141 krajach. W 1955 roku zatwierdzono godło AA. Jest to koło w które wpisane został trójką. Koło oznacza wspólnotę AA, a boki trójkąta: wyzdrowienia, jedność i służbę.

Plakietka informująca o miejscu spotkania grupy
(fot. Wikimedia Commons/Vangore/ [1])

Informacje o ruchu dotarły do Polski w 1957 roku. Jego początki były związane z Poznaniem. Pod koniec lat 60-tych Maria Grabowska, psycholog zaczęła prowadzić zajęcia grupowe oparte na założeniach 12 kroków. Grupa zaczęła samodzielnie funkcjonować w 1974 roku. W ciągu sześciu lat powstało pięć grup anonimowych alkoholików. W 1982 roku odbyło się ogólnopolskie spotkanie tych grup, na którym powołano Tymczasową Krajową Służbę Anonimowych Alkoholików. Dwa lata później zorganizowano Pierwszy Zjazd Wspólnoty AA.

AA funkcjonuje według własnej tradycji, która została spisana w 12 punktach.

- Nasze wspólne dobro powinno być najważniejsze; wyzdrowienie każdego z nas zależy bowiem od jedności anonimowych alkoholików.
- Jedynym i najwyższym autorytetem w naszej wspólnocie jest miłujący Bóg, jakkolwiek może się On wyrażać w sumieniu każdej grupy. Nasi przewodnicy są tylko zaufanymi sługami, oni nami nie rządzą.
- Jedynym warunkiem przynależności do AA jest pragnienie zaprzestania picia.
- Każda grupa jest niezależna we wszystkich sprawach, z wyjątkiem tych, które dotyczą innych grup lub AA jako całości.
- Każda grupa ma jeden główny cel: nieść posłanie alkoholikowi, który wciąż jeszcze cierpi.
- Grupa AA nie powinna popierać, finansować ani użyczać nazwy AA żadnym pokrewnym ośrodkom ani jakimkolwiek przedsięwzięciom, ażeby problemy finansowe, majątkowe lub sprawy ambicjonalne nie odrywały nas od głównego celu.
- Każda grupa powinna być samowystarczalna i nie powinna przyjmować dotacji z zewnątrz.
- Działalność we wspólnocie powinna na zawsze pozostać honorowa, dopuszcza się jednak zatrudnianie niezbędnych pracowników w służbach AA.
- Anonimowi Alkoholicy nigdy nie powinni stać się organizacją; dopuszcza się jednak tworzenie służb i komisji bezpośrednio odpowiedzialnych wobec tych, którym służą.
- Anonimowi Alkoholicy nie zajmują stanowiska wobec problemów spoza ich wspólnoty, ażeby imię AA nie zostało nigdy uwikłane w publiczne polemiki.
- Nasze oddziaływanie na zewnątrz opiera się na przyciąganiu, a nie na reklamowaniu, musimy zawsze zachowywać osobistą anonimowość wobec prasy, radia i filmu.
- Anonimowość stanowi duchową podstawę wszystkich naszych tradycji przypominając nam zawsze o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami itp.

Na każdym spotkaniu AA odczytywany jest tekst "Preambuły":

"Anonimowi Alkoholicy są wspólnotą mężczyzn i kobiet, którzy dzielą się nawzajem doświadczeniem, siłą i nadzieją, aby rozwiązywać swój wspólny problem i pomagać innym w wyzdrowieniu z alkoholizmu. Jedynym warunkiem uczestnictwa we wspólnocie jest chęć zaprzestania picia. Nie ma w AA żadnych składek ani opłat, jesteśmy samowystarczalni poprzez własne dobrowolne datki. Wspólnota AA nie jest związana z żadną sektą, wyznaniem, działalnością polityczną, organizacją lub instytucją, nie angażuje się w żadne publiczne polemiki, nie popiera ani nie zwalcza żadnych poglądów. Naszym podstawowym celem jest trwać w trzeźwości i pomagać innym alkoholikom w jej osiągnięciu".

Obecnie w Polsce spotyka się 2000 grup AA. Na całym świecie istnieje ponad 114 tys. grup w 170 krajach, które liczą około 2 mln członków.

Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0

[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:

Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 3.0. Niemcy