![Miejsce znalezienia zwłok Anežki Hrůzovej](https://d-pt.ppstatic.pl/kadry/k/r/1/ff/11/5669f4213615a_o,size,445x270,q,71,h,052095.jpg)
Miejsce znalezienia zwłok Anežki Hrůzovej
(fot. Wikimedia Commons/ Dezidor/ [1])
29 marca 1899 roku zaginęła 19-letnia Czeszka Anežka Hrůzová, która pracowała jako krawcowa w mieście Polna, cztery kilometry od rodzinnej wsi. Trzy dni później jej ciało znaleziono w lesie Březina. Miała poderżnięte gardło.
Obok zwłok znaleziono pokrwawione kamienie, części ubrania i sznur, za pomocą którego sprawca przeciągnął ciało z miejsca zbrodni do miejsca, gdzie je znaleziono.
Dziewczynę odnaleziono w Wielką Sobotę, dlatego miejscowa ludność uznała to za mord rytualny. Pogrzeb ofiary wzbudził ogromne zainteresowanie, a w uroczystościach pogrzebowych wzięli udział wszyscy mieszkańcy miasteczka.
Śmierć miała być rytuałem
![Leopold Hilsner](https://d-pt.ppstatic.pl/kadry/k/r/1/bb/e6/5669f425d1da1_o,size,445x270,q,71,h,a47137.jpg)
Leopold Hilsner
(fot. Okładka książki "Sensacni vrazda v Polne")
Podejrzenia zostały skierowane w stronę osób, które w dniu zabójstwa były widziane w pobliżu lasu. Wśród nich był Leopold Hilsner, upośledzony umysłowo włóczęga pochodzenia żydowskiego. Przeszukanie jego domu nie przyniosło efektu, jednak podejrzany nie miał alibi na ten dzień. Hilsner został aresztowany, a 12 września 1899 roku rozpoczął się jego proces.
Leopold Hilsner stanął przed sądem w Kutnej Horze. Nie przyznawał się do zbrodni. Jedynym dowodem przeciwko oskarżonemu były ślady na jego spodniach, które w opinii chemików były plamami krwi. Świadkowie zeznali, że widzieli Hilsnera w towarzystwie dwóch innych Żydów w pobliżu lasu, gdzie dokonano morderstwa. Prokuratorzy prowadzący sprawę sugerowali, że popełniono mord rytualny.
16 września Leopold Hilsner został skazany na śmierć.
Miała być kasacja, był drugi trup
![Symboliczny grób Anežki Hrůzovej w Polnej, 2007](https://d-pt.ppstatic.pl/kadry/k/r/1/24/58/5669f42a9d037_o,size,445x270,q,71,h,4996f0.jpg)
Symboliczny grób Anežki Hrůzovej w Polnej, 2007
(fot. Wikimedia Commons/Dezidor/ [1])
Sprawa została skierowana do trybunału kasacyjnego w Wiedniu, który nakazał powtórzenie procesu. Hilsnera bronił Tomáš Garrigue Masaryk. Obrona była prawdziwym wyzwaniem, przekonanie o mordzie rytualnym było powszechne. Nikt nie chciał słuchać racjonalnych argumentów opartych na badaniach i faktach. W tamtych czasach dominował także prymat kultury większościowej, czyli narodowej i wyznaniowej. Jednak udało się dowieść, że Hilsner był pomocnikiem zabójcy, a nie głównym sprawcą.
Proces kasacyjny rozpoczął się w Pisku 20 września 1899 roku. Kilka dni przed nim więźniowie straszyli Hilsnera śmiercią, żądając ujawnienia nazwisk wspólników. Wskazał on Joshuę Erbmanna i Solomona Wassermana, jednak obaj mieli na ten dzień alibi. Początkowo Hilsner nawet przyznał się do winy, ale potem zmienił zdanie i uznał oskarżenia za fałszywe.
W trakcie procesu w lesie Březina znaleziono zwłoki służącej Marie Klímovej, która zaginęła 17 lipca 1898. Jej zabójstwo także przypisano Hilsnerowi. Świadkowie zeznali, że w domu Żyda znaleziono nóż, który miał służyć do mordów rytualnych.
14 listopada 1900 roku ogłoszono wyrok, który skazywał Hilsnera winnym za oba zabójstwa i skazywał go na śmierć. Aktem łaski cesarz Franciszek Józef zmienił wyrok na karę dożywocia. Kolejny akt łaski, tym razem Karola I sprawił, że 24 września 1918 roku Hilsner został uwolniony z więzienia. Zamieszkał w Velke Mezirici, skąd następnie przeniósł się do Pragi, a stamtąd do Wiednia, gdzie zmarł w 1928 roku.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcia udostępnione są na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.0.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?