Co po nas zostanie - Buda Zaborowska

W noc z 11 na 12 kwietnia 1863, kiedy to prawosławni obchodzą Wielkanoc, więźniowie Cytadeli Warszawskiej Jarosław Dąbrowski ps. “Łokietek” oraz Bronisław Szwarce zaplanowali ucieczkę, licząc na to, że strażnicy będą pijani. Dąbrowski domagał się, aby od strony Kampinosu do Cytadeli podszedł jakiś oddział partyzancki i ułatwił im ucieczkę. 12 kwietnia 1863 r. w lasach w okolicach Zaborowa mjr Walery Remiszewski rozpoczął formowanie oddziału “Dzieci Warszawy” w sile ok. 240 ludzi. Oddział ten ruszył w kierunku Cytadeli, ale Rosjanie wzmogli czujność i udało im się jedynie dojść do lasów w rejonie Starych Babic. 13 kwietnia naprzeciw powstańcom wyruszyli Rosjanie i Polacy szybko wycofali się przez Lipków i Truskaw w głąb Puszczy, właśnie do Budy Zaborowskiej (obecnie obowiązuje po prostu nazwa Buda – to niewielka osada przy niebieskim szlaku z Zaborowa Leśnego w kierunku Lipkowa).