Na początku 1934 roku Związek Legionistów Polskich wysunął pomysł usypania kopca-pomnika walki narodu o niepodległość. W Warszawie powstał Komitet Budowy Kopca na czele którego stanął sam pułkownik Walery Sławek, prywatnie przyjaciel Piłsudskiego.
Data rozpoczęcia sypania kopca nie była przypadkowa, 6 sierpnia 1934 roku przypadła dwudziesta rocznica wymarszu z Krakowa I kompanii kadrowej Legionów.
Po śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego postanowiono kopiec nazwać jego imieniem. Sypanie zakończono 9 lipca 1937 r. W kopcu złożono ziemię z wszystkich pól bitewnych I wojny światowej. Mało brakowało a kopiec nie przetrwał by II wojny światowej, w 1941 roku generalny gubernator Hans Frank wydał rozkaz zniwelowania kopca, który nie został jednak wykonany.
Próby usunięcia kopca z krajobrazu Krakowa podejmowano też po wojnie. Komunistyczne władze starały się wymazać go ze świadomości krakowian. W 1953 roku przy użyciu czołgu usunięto ze szczytu kopca granitową płytę z wyrytym na niej krzyżem legionowym. Zniszczono wówczas cały stok kopca.
Od 1980 roku nad kopcem czuwa Komitet Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego, który zapoczątkował akcję jego odnowy. U jego podnóża spoczęła ziemia z pobojowisk II wojny światowej.
Kopiec Piłsudskiego jest największym kopcem w Polsce.
KŻ
