Proces ruszył już w wolnej Francji, w kwietniu 1945 roku, po powrocie Petaina ze Szwajcarii. Marszałek sam nalegał na proces w swojej sprawie.
Rozprawa przed paryskim Trybunałem Stanu rozpoczęła się 23 lipca 1945. W skład sądu wchodzili francuscy parlamentarzyści, którzy pięć lat wcześniej sami przekazali władzę w jego ręce oraz sędziowie i uczestnicy ruchu oporu. Przed procesem został zdegradowany. Rozprawie przewodniczył Paul Mongibeaux.
Postawione zarzuty stanowiły zaakceptowania porażki militarnej w 1940, przekroczenia uprawnień przyznanych przez Zgromadzenie Narodowe, kolaboracyjnej polityki z III Rzeszą, dostarczanie siły roboczej i surowców dla przemysłu wojennego Niemiec. Akt oskarżenia nie wspominał jednak o odpowiedzialności za wywiezienie z Francji do obozów koncentracyjnych ponad 75 tysięcy Żydów.
Prokurator Mornet nie wahał się używać określenia „zdrada narodowa”. Żądał dla Pétaina kary śmierci mówiąc, że nawet tak znamienite nazwisko nie może chronić zdrajcy.