Studiował prawo na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (1899-1903). Następnie przez 2 lata był adwokatem pomocniczym, po czym kandydował do posad sądowych i wreszcie został adwokatem przysięgłym. Był dziekanem Wydziału Prawa na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1933 - 1939 kierował Departamentem Ustawodawczym Ministerstwa Sprawiedliwości, a w 1919 roku Biurem Prac Kongresowych, które dostarczało materiały na konferencję pokojową w Wersalu. W 1929 roku opracował projekt reformy przepisów prawa rodzinnego, dopuszczając rozwody oraz zawieranie małżeństw w formie świeckiej, co spotkało się z krytyką Kościoła katolickiego. Do tego zniósł przewagę praw-ną męża nad zamężną kobietą. Zginął 1 października po bombardowaniu Warszawy z 25 września. Odłamek pocisku trafił go w szyję. Chorował na cukrzycę, przez co rana nie mogła się zagoić.
Cykl powstaje przy współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej
