W 1903 roku ukończył Instytut Politechniczny w Warszawie. 11 lat później został profesorem zwyczajnym Politechniki Lwowskiej, a w 1919 roku Politechniki Warszawskiej. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a po wojnie był kierownikiem wydziału w Ministerstwie Spraw Polskich Ukraińskiej Republiki Ludowej.
W 1922 roku zainicjował założenie Towarzystwa Ubranistów Polskich, a 7 lat później założył Zakład Architektury Polskiej na Politechnice Warszawskiej. We wrześniu 1939 roku w trakcie obrony Warszawy pilnował gmachu Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Podczas bombardowania stolicy został trafiony odłamkiem, stracił dwie nogi.
Zmarł na zakażenie krwi. Są różne źródła w sprawie daty jego śmierci (4 października, 28 września, 24 września). Jego dwaj synowie zginęli w powstaniu warszawskim.
Cykl powstaje przy współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej
