Nowoczesny, a oświetlały go świece
W 1963 roku z prywatnych funduszy przedsiębiorców: Horacego L. Hunleya, Jamesa McClintocka i Baxtera Watsona rozpoczęto budowę okrętu podwodnego w Składzie Artykułów Żelaznych Park and Lyons w Mobile w stanie Alabama.
Aby skrócić czas budowy okrętu, wykorzystano żelazny kocioł okrętowy, który został przecięty na pół. W celu wzmocnienia, między te połowy wstawiono pas stalowy szerokości 30,5 cm. Po zamontowaniu części dziobowej i rufowej oraz śruby z osłoną długość jednostki wynosiła około 12 m.
Okręt miał jeden otwierany do góry właz po obu stronach okrętu z wziernikami wykonanymi z ciężkiego szkła oraz system przewodów do wymiany powietrza w postaci dwóch rur o długości 4 stóp (1,2 metra) i średnicy 1,5 cala (38 mm). Na dziobie i rufie okrętu znajdowały się zbiorniki balastowe, napełniane wodą i opróżniane za pomocą zaworów i ręcznych pomp, w celu zanurzenia i wynurzenia okrętu.
Do oświetlania wnętrza używano jednej świecy, która miała palić się około 20 minut. Gdy płomień świecy zaczynał migotać z powodu braku tlenu, należało przystąpić do wynurzenia okrętu w celu wymiany powietrza. Wnętrze okrętu mogło pomieścić dziewięć członków załogi, choć warunki ich pracy na pokładzie były bardzo prymitywne. Śrubę wprawiano w ruch za pośrednictwem przekładni, przy wykorzystaniu wału korbowego biegnącego wzdłuż okrętu. Wał był obracany ręcznie przez siedem osób siedzących na podłużnej ławce wzdłuż prawej burty, dzięki czemu okręt mógł uzyskać prędkość około 2,5 węzłów.
Jako pierwszy zatopił wrogą jednostkę
Wrak "H. L. Hunley" tuż po wydobyciu z dna (tutaj jest okryty otuliną, która pozwoliła na jego bezpieczne podniesienie z dna).
(fot. Wikimedia Commons/Barbara Voulgaris/[1])
Podczas wojny secesyjnej okręt pływał w barwach Konfederatów. Na początku lutego 1864 roku w pobliżu Wyspy Sulliwana pojawił się federalny slup (rodzaj żaglowca) USS Housatonic. Niespokojny stan morza uniemożliwił jednak okrętowi podwodnemu atak aż do wieczora 17 lutego 1864 roku. Tego dnia H. L. Hunley pod dowództwem por. George'a Dixona wyszedł z portu po zapadnięciu zmroku przy spokojnym morzu, kierując się w stronę Housatonica.
Zbliżając się do Housatonica, H. L. Hunley wynurzył się celem uzyskania namiaru na swój cel, ujawniając jednak tym samym swoją pozycję. O 20:45 jednostka została dostrzeżona przez Johna Crosby, obserwatora pełniącego wachtę na slupie, który zauważył światło świecy przebijające przez wizjer okrętu podwodnego.
Mimo, iż nie zidentyfikowano podejrzanej jednostki, ogłoszono alarm i podniesiono kotwicę. Hunley był jednak na tyle blisko atakowanej jednostki, że slup nie mógł obniżyć swoich ciężkich dział wystarczająco aby zaatakować nimi okręt podwodny. Kierujący okrętem podwodnym Dixon przyśpieszył, precyzyjnie naprowadził swój okręt na cel i wbił minę w jego burtę, po czym ostrzeliwany z broni ręcznej wycofał się i zanurzył.
Eksplozja ładunku miny prawdopodobnie wywołała wybuch magazynu amunicji okrętu. Housatonic przełamał się na dwie części, które zatonęły w ciągu pięciu minut. Z jednostki federalnej zginęło dwóch oficerów i trzech marynarzy załogi.
Z nieznanych do dziś przyczyn, H. L. Hunley który po wynurzeniu się zdołał nadać sygnał świetlny na brzeg o powodzeniu ataku, nie powrócił do swojej przystani, tonąc wraz z całą załogą. Podczas całej swojej służby H. L. Hunley spowodował śmierć w sumie około 35 marynarzy Konfederacji, jednakże zapisał się w historii dokonując pierwszego znanego zatopienia wrogiej jednostki przez okręt podwodny.
Poszukiwania wraku H. L. Hunley'a zostały zorganizowane przez National Underwater Agency (NUMA), a zakończyły się w maju 1995 roku w pobliżu portu Charleston. Pięć lat później okręt wydobyto.
Badania szczątków ludzkich pozwoliły na ustalenie przybliżonego wieku poszczególnych członków załogi, regionu ich pochodzenia oraz stylu życia. Przeprowadzone badania nie zdołały jednak jednoznacznie ustalić przyczyny zatonięcia bądź zatopienia okrętu. 17 kwietnia 2004 roku odbył się uroczysty pogrzeb ośmiu członków załogi.
Oprac. na podstawie artykułu z Wikipedii, autorstwa, udost. na licencji CC-BY-SA 3.0
[1] Zdjęcie udostępnione jest na licencji:
Creative Commons
Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach. 2.0.
