TOP 100 Polaków, którzy wpłynęli na losy świata. Oto Polacy, którzy zaznaczyli swoją obecność w dziejach globu
Ludwik Zamenhof
46. Stanisław Maczek
Legendarny dowódca 1. Dywizji Pancernej PSZ. Bohater walk w Normandii latem 1944 r. Walnie przyczynił się do zwycięstwa aliantów w ciężkiej bitwie pod Falaise. Holendrzy pamiętają go jako wyzwoliciela Bredy. Niestety w Wielkiej Brytanii, gdzie dożył swoich dni, zapomniano o jego zasługach. Tak jak Sosabowski musiał imać się różnych nieszczególnie prestiżowych zajęć, by przetrwać i utrzymać rodzinę.
47. Jan Heweliusz
XVII-wieczny astronom związany całe życie z Gdańskiem. Miał dla tej dziedziny nauki wielkie zasługi. Jako pierwszy prowadził systematyczne badania Księżyca. Proza tym skrupulatnie obserwował inne planety. Ich efektem były m.in. prace poświęcone Saturnowi i Merkuremu. Był także prekursorem badań nad kometami. Obok astronomii parał się polityką i browarnictwem.
48. Kazimierz Pułaski
Z jednej strony konfederat barski i porywacz króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, z drugiej, obok Kościuszki, najsłynniejszy polski bohater wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Nazywany jest ojcem amerykańskiej kawalerii. W bitwie pod Brandywine (1777 r.) uratował życie samego Waszyngtona. Poległ w walkach pod Savannah trzy lata później.
49. Ludwik Zamenhof
Skromny żydowski lekarz z Białegostoku, który chciał świata bez wojen. Uważał, że środkiem do tego jest stworzenie wspólnej mowy, która zjednoczy całą ludzkość. Dlatego też, wykorzystując elementy z różnych języków, powołał do życia własny, całkowicie autorski język - esperanto. Zamenhof zmarł, ale jego „wynalazek” nadal żyje - na całym świecie posługuje się nim obecnie od 100 tys. do 2 mln ludzi.
50. Józef Poniatowski
Jego namiętnościami były wojna, kobiety i muzyka. Najpierw służył w armii austriackiej, w której szeregach walczył przeciwko Turkom. Potem był oficerem w wojsku polskim. W 1792 r. wsławił się zwycięstwem nad Rosjanami pod Zieleńcami. Brał udział w insurekcji kościuszkowskiej, a następnie w wojnach napoleońskich, w tym wyprawie na Moskwę. Zginął w 1813 r. w Niemczech.