Tajna operacja „Spinacz”. Jak Amerykanie werbowali nazistowskich inżynierów

W ramach operacji „Paperclip” Amerykanie przejęli sporą część specjalistów pracujących w III Rzeszy przy budowie kolejnych wunderwaffe Adolfa Hitlera

W końcowym okresie II wojny światowej i bezpośrednio po jej zakończeniu do USA trafiły setki hitlerowskich uczonych - to był plan tajnej operacji amerykańskich służb specjalnych, której nadano nazwę „Paperclip” („Spinacz”). Byli wśród nich zbrodniarze wojenni sądzeni i skazani m.in. w procesach norymberskich. Winy puszczono im w niepamięć, pod warunkiem że równie chętnie jak dla III Rzeszy będą pracowali dla nowej ojczyzny. Tak się też stało i to właśnie byli naziści w znacznym stopniu ratowali wolny świat przed agresją sowieckiego imperializmu. Historia tej przemiany jest niebywale sensacyjna. I wstrząsająca.

Budowali rakiety, pracowali nad bronią chemiczną i biologiczną, prowadzili badania w dziedzinie medycyny lotniczej i kosmicznej. Zatrudnienie wrogów, zdeklarowanych zwolenników Hitlera, było krokiem całkowicie sprzecznym z zasadami i ideałami demokracji, ale stanowiło też wybór mniejszego zła. Gdyby Ameryka nie wykorzystała wiedzy tych naukowców, zrobiliby to Rosjanie.

Z kacetu na Księżyc

9 grudnia 1944 r. w głębi sosnowego lasu Coesfeld, we wspaniałym, otoczonym fosą osiemsetletnim zamku Varlar trwały przygotowania do uroczystości. W sali balowej zgromadzili się tego wieczoru wybitni przedstawiciele III Rzeszy. Pokryty śniegiem teren wokół zamku też został odpowiednio przygotowany - w grudniowym mrozie wojskowi technicy czynili ostatnie przygotowania przy platformach z wyrzutniami rakietowymi. Na każdej z nich znajdował się pocisk V-2. Rakieta była najpotężniejszą w owym czasie bronią latającą - miała 14 m długości, a stożkową głowicę wypełniało 900 kg materiału wybuchowego, który mógł być wysłany na odległość 300 km z prędkością pięciokrotnie większą od prędkości dźwięku.